Niepozorny mruczek – kot europejski krótkowłosy
Wciąż niewielu miłośników kotów zdaje sobie sprawę, że na terenie Polski występują naturalnie tylko dwa gatunki kotów – Żbik i Ryś. Kot domowy, choć stał się naturalną częścią krajobrazu, to jest gatunkiem inwazyjnym. Nie ma znaczenia, czy to popularny dachowiec czy rasowy Europejczyk – miejsce każdego z tych kotów jest w domowym zaciszu. Dlaczego zatem dbamy o zachowanie genów kota europejskiego?
Kot europejski – zarys rasy
Choć kot europejski od lat zamieszkiwał tereny Starego Kontynentu, to jego korzenie są ściśle związane z Egiptem. W starożytności właśnie w tamtym rejonie świata uważano koty za stworzenia boskie i oddawano im cześć. Były nie tylko zwierzętami domowymi, których zadaniem było strzeżenie domostw i magazynów przed szkodnikami, lecz były także ludzkimi towarzyszami, które dzieliły się miłością z opiekunami.
Do Europy zostały sprowadzone prawdopodobnie w czasach Cesarstwa Rzymskiego i przystosowały się do różnych warunków klimatycznych krzyżując się z naturalnie występującymi kotami dzikimi. Przez kolejne stulecia miały swoje wzloty i upadki – z boskich stworzeń stały się symbolem czarownic by później znów wrócić na salony.
Dlaczego zatem gatunek inwazyjny na terenie Europy zdecydowano się uznać za rasę i zaczęto badać ich korzenie? Wielowiekowa mieszanka genów sprawiła, że koty te są wyjątkowo silne, potrafią dostosować się do różnych warunków, a co najważniejsze – mają bardzo silną pulę genetyczną, dzięki czemu są wolne od wielu chorób, które dotykają liczne rasy hodowane sztucznie.
Jak wygląda kot europejski?
Kot europejski jest średnim kotem. Nie ma jednego wzorca rasy, ponieważ w zależności od puli genów mruczki te mogą ważyć 4 kg, a nawet 7! Podobnie jest z ich wielkością, choć przyjmuje się, że średnio mierzą ok. 32 cm wzrostu i osiągają długość nawet 50 cm.
Ma bardzo mocne kończyny z okrągłymi łapami, głowę znacznie dłuższą niż szerszą, średniej wielkości uszy, okrągłe oczy ustawione skośnie, dozwolone w każdym kolorze. Ma też charakterystyczny ogon – grubszy u nasady, mierzący około połowy długości ciała kota.
Kocie federacje nie mają też wzorca umaszczenia – dozwolone są wszystkie kolory sierści oraz typy maści, choć za najbardziej pożądane uznaje się koty pręgowane, które nawiązują do pierwotnego wzorca rasy.
Jak dbać o kota europejskiego?
Ze względu na dość pokaźną pulę genetyczną kot europejski nie jest narażony na choroby genetyczne, jednak wymaga wizyt kontrolnych raz do roku. Szczególną uwagę należy zwrócić na uzębienie – kamień nazębny stwarza kotu trudności z jedzeniem i powoduje duży ból. Inną dość popularną chorobą są kamienie struwitowe, co często powiązane jest z nieodpowiednią dietą.
Kot europejski ma skłonności do tycia, dlatego należy kontrolować jego posiłki. Aby zapewnić mu odpowiednią dietę, opiekun powinien zachować tak zwany ciąg łowiecki, czyli przed porą karmienia kota należy wybawić. Zaleca się też stosowanie karm wysokomięsnych lub BARF.
Mruczki te uwielbiają zabawę, choć bywają też osobniki leniwe. Najlepszym rozwiązaniem są wędki, piłki i myszki, które pozwolą im spożytkować nadmiar energii. Nie można też zapomnieć o drapakach – to kocia rasa, która szczególnie upodobała sobie ostrzenie pazurów.
Dobrym rozwiązaniem będą też półki i tunele, które stanowią naturalny tor przeszkód, a przy okazji mogą być schronieniem przed zasięgiem ludzkich rąk, gdy kot potrzebuje chwili odpoczynku.
Dla kogo kot europejski?
Ciężko jest dokładnie opisać kota europejskiego – każdy kot jest bowiem inny i wyjątkowy. Przeważnie to jednak koty bardzo czułe, przyjacielskie i chętnie obdarzają swoją miłością opiekunów.
Z natury są to koty spokojne, choć nie pogardzą także intensywną zabawą, która pozwoli im rozładować nadmiar energii. Odnajdą się zarówno w domu pełnym dzieci, jak i z osobami starszymi. To w końcu koty, które świetnie dopasują się do każdych warunków i domowników, którzy okażą im miłość.
