Munchkin – kot z krótkimi kończynami
Historia Munchkina
Podobnie jak wiele innych kotów rasowych, Munchkin powstał w wyniku spontanicznej mutacji genetycznej. Krótkość ich nóg spowodowana jest przez gen autosomalny dominujący, który powoduje, że długie kości w kończynach nie rozwijają się w wystarczającym stopniu.
Pierwsze wzmianki na temat kotów o krótkich kończynach pojawiały się już w pierwszej połowie XX wieku. Udokumentowany zapis pochodzi z 1944 z brytyjskiego raportu weterynaryjnego, w którym doktor H.E. Williams-Jones opisał cztery pokolenia krótkonogich kotów na czele z ośmioletnią kotką, cieszącą się cały czas dobrym zdrowiem. Kolejne doniesienia o kotach z krótkimi nogami pojawiały się między innymi w 1956 roku w Rosji, w dzisiejszym Wołgogradzie i w 1970 roku w USA na terenie nowej Anglii. Jednak właściwa historia Munchkina zaczęła się w 1983 w jednym z amerykańskich stanów, w Luizjanie, kiedy kobieta o nazwisku Sandra Hochenedel znalazła pod samochodem wolnożyjącą, ciężarną kotkę z krótkimi kończynami.
Kobieta przygarnęła kotką i przez długi czas sądziła, że wyróżniająca zwierzę cecha wynika z choroby lub po prostu z niedożywienia. Kotka została nazwana Blackberry i kiedy na świat przyszło jej potomstwo, okazało się, że w miocie są kolejne koty z krótkimi nogami. Jeden z kotów o imieniu Toulouse trafił do rąk przyjaciółki Sandry i w kolejnych latach był kojarzony z Blackberry, co zaowocowało pojawieniem się kolejnych kociąt z krótkimi kończynami. Wkrótce krótkonogie koty wzbudziły duże zainteresowanie i zaczęto je krzyżować z dachowcami o kończynach normalnej długości, aby powiększyć pulę genową kotów krótkonożnych.
Munchkin – badania i kontrowersje
Koty, które nazwano mianem Munchkin zostały po raz pierwszy zaprezentowane na wystawie zorganizowanej przez federację TICA w 1991 roku. Badania poszczególnych osobników potwierdziły tezę, że mutacja nie ma wpływu na ruchomość stawów i kręgosłupa i koty nowej rasy radzą sobie całkiem dobrze zarówno ze wspinaniem i skakaniem. W 1994 roku TICA włączyła Munchkiny do swojego programu rozwoju nowych ras, w którym śledzi rodowody kotów wykorzystywanych do tworzenia nowych linii i monitoruje ich statystyki hodowlane. Te działania spowodowały, że w 2003 roku Munchkin zyskał prawa do czempionatu w ramach TICA.
Jednak dla innych organizacji rasa Munchkin jest zbyt kontrowersyjna. Do dzisiaj nie została uznana ani przez CFA ani przez FIFe. Sędziowie tych organizacji uważają, że mutacja jest w dużym stopniu szkodliwa dla zdrowia kotów tej rasy, powoduje inne wady, a śmiertelność płodów wynosi aż 25%.
Z ciekawostek, za najmniejszego kota na świecie uznaje się Liliiputa z Napa w Kalifornii. To samica wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa, które wysokość od stóp do górnej części ramion wynosi 13,35 cm.
Najważniejsze cechy wyglądu Munchkina
Munchkin należy do kotów średniej wielkości, a jego krótkie kończyny nie wpływają na mobilność, ani zdolności przetrwania. Ma krępą budowę typu semi-foreign i nie powinien być ani szczupły, ani zbyt gruby. Waga zamyka się w przedziale 2-3 kg u samic i 3-4 kg u samców, wysokość 20-23 cm dla obu płci. Ze względu na krótkie łapy, bywa porównywany do jamnika. Ogólnym wyglądem przypomina europejskie koty domowe.
Głowa ma kształt ściętego klina o zaokrąglonych konturach z wielkością proporcjonalną do reszty ciała. Kufa umiarkowanej wielkości, kości policzkowe dosyć wydatne. Czoło płaskie, w linii profilu widoczny lekki stop. Oczy mają kształt orzecha i są szeroko rozstawione. Dopuszczalne są wszystkie kolory i nie są zależne od typu umaszczenia. Uszy są proporcjonalnej wielkości do kształtu głowy, są szeroko rozstawione i mają zaokrąglone końcówki.
Klatka piersiowa jest szeroka i mocno zaokrąglona, tułów krępy. Kończyny są krótkie, równomiernie rozstawione, czasami tylne są dłuższe od przednich. Stopy okrągłe, skierowane prosto do przodu. Ogon nieprzesadnie gruby, zwężający się do końcówki, podczas ruchu noszony prosto.
Kończyny Munchkina można podzielić na trzy rodzaje: rug hugger, czyli najkrótsze o długości mniej niż 5 cm, super short o długości między 5 i 7 cm i standard, czyli Munchkin z kończynami powyżej 7,5 cm, który zazwyczaj jest około 10 cm niższy niż normalny kot średniej wielkości.
Umaszczenie może być dowolnego typu i dowolnego koloru.
Sierść występuje w dwóch rodzajach. Może być krótka, gęsta i miękka w dotyku ze średnim podszerstkiem. Występują również Munchkiny z półdługą sierścią o jedwabistej fakturze. Wokół szyi mają kryzę, ogon jest mocno upiórowany, a na krótkich udach portki.
Charakter i aktywności Munchkina
Munchkin to kot towarzyski, uczuciowy i zarazem wesoły. Jest też ciekawski i inteligentny, co można wykorzystać podczas szkolenia. Co prawda jest nieco mniej sprawny od kotów z normalnym rozmiarem kończyn, ale wcale nie przeszkadza mu to w byciu kotem aktywnym, który lubi różne formy zabawy. Uwielbia biegać, polować na zabawki i niejednokrotnie zadziwi nas na skokami na dużą wysokość. Można go też nauczyć prostych sztuczek, chętnie bawi się w aportowanie. Fakt, że jest niski pomaga mu szybciej przemieszczać się pod różnymi obiektami bez konieczności zatrzymywania się.
Munchkin bywa porównywany do sroki, ponieważ jest znany z gromadzenia różnych niewielkich przedmiotów. W mieszkaniu jest w stanie zbadać w tym celu każdy centymetr powierzchni.
