Mops: pomarszczony przyjaciel wszystkich

Mops – historia rasy

Mops to jedna z ras psów miniaturowych, wywodzących się ze starożytnych Chin. Przywilej posiadania mopsów należał w członków dworu cesarskiego. Cesarskie hodowle tych piesków zazdrośnie strzegły swych tajemnic.

Mopsy trafiały sporadycznie do Europy już w XVI w., najczęściej jako pracowicie wyłudzone podarki dla dyplomatów, i pełniły rolę maskotek na dworach angielskim i holenderskim. Można było czasem zobaczyć elegancko wystrojone mopsy, jadące koło woźnicy z przodu eleganckich powozów. Sporadycznie wykorzystywano mopsy jako psy stróżujące i do tropienia zwierzyny.

Te dawne europejskie mopsy nieco różniły się wyglądem od chińskich i od tych współczesnych, co można wywnioskować na podstawie dość licznych obrazów, ukazujących arystokratów z ich ulubionymi pupilami. Miały np. nieco dłuższe kufy. Jednak w latach 60. XIX w. sprowadzono z Chin do Europy nową falę mopsów o krótkich pyskach, od których to właśnie wywodzą się współczesne psy.

O istnieniu mopsów ludzie Zachodu dowiedzieli się na szerszą skalę dopiero w XIX w., kiedy to seria otwartych konfliktów zbrojnych między Chińczykami i Brytyjczykami (wojny opiumowe, tzw. powstanie bokserów) doprowadziła – poza szeregiem nieszczęść – do wydarcia Chińczykom monopolu na psie miniaturki, m. in. mopsy i pekińczyki. Małe pieski bardzo podobały się królowej Wiktorii, były więc modne w wyższych sferach brytyjskiego społeczeństwa i tym samym chętnie witano na Wyspach każdą nową rasę miniaturowych psów.

W 1873 r. powstał w Wielkiej Brytanii Klub Mopsa. W 1885 r. podobny klub założono w USA, choć American Kennel Club zarejestrował rasę dopiero w 1931 r.

W Polsce mopsy pojawiły się już w XVIII w. - można je czasem dostrzec, jak towarzyszą swym panom na szlacheckich portretach. Planowa hodowla zaczęła się w latach 50. XX w., w oparciu o psy rodzime, a potem o importy z Anglii, USA, Brazylii i Czech.

Jak wygląda mops?

Mops to nieduży pies molosowaty w typie doga. Osiąga 36 cm wysokości w kłębie i wagę ok. 8 kg.

Kufa mopsa jest spłaszczona w sposób typowy u ras brachycefalicznych, z reguły z lekkim przodozgryzem (wysunięciem dolnej szczęki). Pyszczek i cała głowa są silnie pomarszczone. Oczy mopsa są dość duże, okrągłe i szeroko rozstawione. Nie powinny być wytrzeszczone, choć to częsta przypadłość. Uszy umieszczone są dość wysoko, mają kształt trójkątów lub różyczek i opadają do dolnych krawędzi oczu.

Ciało mopsa jest krępe, o kwadratowym zarysie, silne i dobrze umięśnione. Kończyny są sprężyste i proste, łapki niewielkie, z dobrze rozdzielonymi palcami o czarnych pazurkach. Ogonek nie jest długi i zakręca się dość ciasno nad grzbietem.

Sierść mopsa jest krótka i gładka. Najczęściej spotyka się pieski w jednolitym kolorze, maści piaskowej z czarną maską oraz plamami barwnymi na policzkach, uszach i czubku głowy, ale bywają też mopsy srebrzyste, czarne i płowe.

Jaki charakter ma mops?

Mops to towarzyskie piesek, łatwo i szybko nawiązujący nowe znajomości i przyjaźnie. Garnie się do ludzi i innych zwierząt, lubi spędzać czas w licznym towarzystwie i być w centrum uwagi. Nieustannie wynajduje sobie nowe zabawy i chętnie towarzyszy dzieciom w psotach. Kiedy nie harcuje, leniuchuje na poduszce lub śpi, pochrapując uroczo.

Mops szczególnie przywiązuje się do swego pana i najchętniej towarzyszy mu wszędzie i we wszystkim. Piesek jest dość łatwy w treningu, szybko się uczy i przystosowuje do nowych warunków. Z łatwością wyczuwa nastroje swego pana, umie dostosowywać do nich swoje zachowanie i zawsze pragnie spełniać pokładane w nim oczekiwania.

Szkolenie psa należy zacząć wcześnie, nim utrwali sobie złe nawyki. Początkowy trening powinien objąć nauczenie mopsa reagowania na swoje imię i podstawowe komendy. Należy mu też wpoić zasady dobrego życia z ludźmi i zwierzętami, oduczyć nadmiernego szczekania, przyzwyczaić do zabiegów pielęgnacyjnych (czesania, trymowania, strzyżenia, kąpania, mycia zębów i uszu, przycinania pazurów), a także do chodzenia na smyczy.

Kluczem do odpowiedniego ułożenia mopsa jest cierpliwość, łagodna stanowczość i żelazna konsekwencja. Należy stosować przede wszystkim bodźce pozytywne, unikać kar. Pies powinien dostawać jasne i wyraźne komendy. Gdy zachowa się zgodnie z oczekiwaniami, trzeba go od razu nagrodzić – nagrodą może być pochwała, przysmak, pieszczota lub chwila zabawy. Jeśli mops coś pomyli, możesz go zganić, lecz nie krzycz, bo krzyk tylko stresuje psa i zraża go do dalszego treningu.

Jeśli nie masz czasu na samodzielne trenowanie mopsa, możesz oddać psa w ręce profesjonalnego trenera lub znaleźć mu miejsce w przedszkolu dla psów, gdzie szczenięta swobodnie socjalizują się ze sobą i nabywają psie umiejętności pod okiem doświadczonych opiekunów.

Po zakończeniu treningu podstawowego możesz dalej uczyć mopsa sztuczek. Mops nie nadaje się do zawodów sportowych z powodu swojej spłaszczonej kufy, która utrudnia mu oddychanie i termoregulację. Kilkanaście minut treningu dziennie to jednak dobry sposób na zaspokojenie potrzeb ruchowych mopsa, a sam pies będzie zadowolony z czasu spędzonego ze swoim panem.

Mops wymaga dużo stymulacji fizycznej i mentalnej, choć z uwagi na niewielkie rozmiary jego potrzeba ruchu jest dość przeciętna. Wystarczą mu regularne spacery, urozmaicone zabawą.

Mopsy nie są agresywne. Agresja jest im do tego stopnia obca, że nie rozpoznają jej u innych psów, co może przysporzyć im kłopotów. Dlatego na spacer należy zawsze wyprowadzać mopsa na smyczy, by w razie czego móc go odciągnąć od psa, który akurat nie przejawia ochoty na zaprzyjaźnienie się z naszym mopsem.

Mops źle znosi nudę i osamotnienie. Gdy uważa, że opiekun nie poświęca mu wystarczająco dużo uwagi, może się obrazić. Samotność zaś silnie go stresuje. Zestresowany pies może głośno szczekać i ujadać, a co gorsza przystąpić do gryzienia mebli i darcia poduszek. Jeśli mops wyjątkowo ciężko przeżywa Twoje wyjście do pracy, możesz zastosować kilka sposobów na uspokojenie psa.

Po pierwsze, zostaw na cały dzień włączony telewizor, żeby mops stale słyszał ludzkie głosy i nie stresował się ciszą panującą w domu. Po drugie, możesz przed wyjściem poczęstować mopsa ulubionym smakołykiem, pamiętaj jednak, by wliczyć go do dziennego planu żywienia, bo inaczej czworonóg może się roztyć. Po trzecie, zostaw psu do dyspozycji ulubione zabawki, jak piłki, gryzaki czy maskotki, by miał się czym zająć, wyczekując twojego powrotu.

Co je mops?

Mops powinien dostawać wysokiej jakości karmę dla małych psów, stanowiącą odpowiednią kompozycję białka zwierzęcego (mięsa mięśniowego i podrobowego), naturalnych olejów, warzyw i owoców. Karma nie powinna zawierać konserwantów, sztucznych barwników, słodzików ani zbożowych spulchniaczy.

Mops chętnie też będzie żywił się surowizną (dieta BARF), np. surowym mięsem wołowym i cielęcym. Nie należy podawać mu surowej wieprzowiny, bo może zawierać pasożyty. Dietę trzeba psu urozmaicać, podając mu ryby i oleje rybne (w kapsułkach), mięso kurczaka, otręby, gotowany makaron albo ryż, surowe jajka, czasem też owoce. Należy pamiętać, by psom na diecie BARF suplementować niektóre witaminy i minerały, np. wapń, cynk, kwasy omega-3 i omega-6.

Porcje należy dostosować do płci, wieku, masy ciała i trybu życia psa. Jest to szczególnie ważne u mopsów, które lubią leniuchować i mają tendencję do tycia. Pies powinien dostawać dwa zbalansowane posiłki dziennie, o stałych porach.

W doborze odpowiedniej diety i porcjowania pomoże Ci weterynarz lub psi dietetyk.