Lhasa apso – długowłosy psi mnich
Obszar Tybetu skrywa wiele skarbów – nie tylko duchowych! Jednym z nich są psy lhasa apso, które obdarzane były czcią i szacunkiem, gdyż wierzono, że przynoszą one niebywałe szczęście. Można je było spotkać jedynie w świątyniach i w arystokratycznych domach, a podarowanie takiego psa oznaczało wielki szacunek.
Historia psiego mnicha czyli lhasa apso
Choć lhasa apso dopiero zdobywa popularność na świecie, to jest to jedna z najstarszych ras – swoje korzenie ma jeszcze w starożytności! Jego nazwa pochodzi od miasta Lhasa, położonego w górskich szczytach Tybetu. I to właśnie położeniu geograficznemu psy te zawdzięczają długą, dwuwarstwową sierść, która miała chronić je przed ostrym klimatem.
Lhasa apso to psy towarzyszące. Choć nie są to agresywne, są niezwykle czujne, dlatego szybciej wyczuwają zagrożenie niż inne czworonogi. Mimo, że rasa zyskuje na popularności, a pierwsze tybetańskie psy w Europie pojawiły się na początku XX wieku, to wciąż psiego mnicha można spotkać stosunkowo rzadko.
Pielęgnacja Lhasa apso
Ponieważ tybetańskie psy mają dwuwarstwowe futro, składające się z podszerstka i charakterystycznego długiego, grubego i prostego włosia, wymagają częstej i stałej pielęgnacji. Należy je szczotkować po każdym spacerze, trymować i strzyc i używać do tego specjalnych narzędzi, które pomogą w rozczesaniu często skołtunionej sierści. Należy też pamiętać o kąpielach, przynajmniej raz na dwa tygodnie, dlatego do tego rytuału psy najlepiej przyzwyczajać od szczeniaka.
Choć długie włosie lhasa apso jest jego cechą charakterystyczną, to również stanowi nie lada problem. Niesforne kosmyki często zasłaniają oczy, przez co pies może mieć problemy z widzeniem i poruszaniem się. Dlatego też należy je odpowiednio przycinać i szczotkować, a w razie potrzeb przemywać psu oczu aby nie doszło do infekcji.
Podobnie jak w przypadku oczu, również i na uszy należy zwrócić szczególną uwagę. Włosy wokół nich często się kołtunią i stanowią znaczny dyskomfort dla psiaka. Przy okazji wizyty u weterynarza warto poprosić go o ich przeczyszczenie, aby nie wdała się w nie infekcja.
Podczas kąpieli i codziennego szczotkowania właściciel lhasa apso powinien też zwrócić uwagę na pazury oraz sierść pomiędzy poduszkami. Zdarza się, że psom długowłosym sierść kołtuni się wokół paznokci i może prowadzić do naderwania, co wiąże się z bólem, a czasem poważnym zakażeniem.
Lhasa apso – charakterystyka rasy
Tybetańskie psy nie są duże – dorosłe osobniki osiągają przeważnie wielkość 28 centymetrów i ważą około 7 kilogramów. Nie oznacza to, że psy te są wątłe! Wręcz przeciwnie – lhasa apso są dobrze zbudowane, sprawne, a przy okazji niezwykle wrażliwe.
Uwielbiają zabawę i spacery, dostosują się do potrzeb właściciela, dlatego odnajdą się w rodzinie z dziećmi, jak i u osób starszych i samotnych, którzy potrzebują troskliwego kompana. Jest niezwykle inteligentny, dlatego w pełni oddany jest tylko swojemu „człowiekowi” i to za nim gotowy jest wskoczyć w ogień.
Pomimo iż są to psy z natury łagodne niczym tybetańscy mnisi, to mają swój nieposkromiony charakter. Jeśli zdecydujesz się na zakup bądź adopcję tego psa, podobnie jak w przypadku dzieci musisz nauczyć się konsekwencji. Lhasa apso bowiem uwielbia być rozpieszczany i wykorzysta do tego każdą sytuację!
Jak wybrać lhasa apso?
Pomimo, że lhasa apso to rzadka rasa, coraz częściej można spotkać ją także w Polsce. Warto jednak zwrócić uwagę na… rodzaj pyska u psa. Hodowcy często decydują się krótkie kufy u tybetańskich psów, co sprawia, że te zapadają na choroby układu oddechowego, a także niewydolność krążeniową.
Choć pochrapywanie może wydawać się urocze, to dla psiaka bywa mocno niekomfortowe. Tybetańskie psy, ze względu na swoje pochodzenie raczej nie chorują – mają mocne geny, dobrze znoszą zmiany temperatur, jednak tak jak w przypadku każdego futrzaka, konieczne są regularne wizyty weterynaryjne oraz odpowiednia, zbilansowana dieta.
