Kot tajski – kot syjamski w starym stylu

Historia kota tajskiego

Historii kota tajskiego nie można zacząć inaczej niż od kota syjamskiego. To jedna z najstarszych i najbardziej znanych na świecie kocich ras. Kojarzy nam się ona z eleganckim kotem o niecodziennej, wydłużonej sylwetce. Kto żył w PRL-u dobrze pamięta, że koty te były wówczas synonimem luksusu i pewnej ekscentryczności ich właścicieli. To o tyle ciekawa sytuacja, bo w dawnych wiekach kot syjamski wyglądał jednak inaczej. Jak się można domyślać – dokładnie tak, jak obecnie kot tajski.

Koty syjamski były znane w Dalekiej Azji już około XVI wieku. W XIX zwierzęta te zaczęto przewozić do zachodniej Europy i wówczas wyglądały one inaczej niż późniejsze eleganckie koty syjamskie o wydłużonej sylwetce. Ich głowy były bardziej zaokrąglone, łapy były krótsze, uszy mniejsze. Tak naprawdę hodowla kota syjamskiego z bardziej ekstremalnymi cechami rozpoczęła się w latach pięćdziesiątych dwudziestego wieku. Zyskała ona wielu zwolenników, zwierzę wręcz zawędrowało na salony, gdzie było podziwiane za egzotyczną sylwetkę.

Wciąż jednak istnieli zwolennicy kota syjamskiego w tradycyjnym wydaniu, którzy nie zrezygnowali z jego hodowli. To właśnie za ich sprawą, do organizacji felinologicznych wpłynęły wnioski o oficjalne oddzielenie obu ras. W pierwszym podejściu nowa-stara rasa miała być określana mianem kota syjamskiego w starym stylu. Prostszym rozwiązaniem okazała się nazwa zgodna z pochodzeniem kota i odtąd jest on określany jako kot tajski.

Słowo “odtąd” jest tu o tyle istotne, że kot tajski pod swą nazwą został oficjalnie uznany całkiem niedawno, bo w 2017 roku ( w 2015 roku wstępnie) przez Międzynarodową Federację Felinologiczną. Inne federacje uznały go nieco wcześniej, a inne wciąż oficjalnie nie uznały tej rasy.

W rodzimej Tajlandii, we wcześniejszych wiekach koty syjamskie (czyli takie jak dzisiejsze tajskie) były określane mianem wichien-maat, co można przetłumaczyć jako księżycowy bądź złoty diament. Ich wizerunki zachowały się w wielu manuskryptach i są ściśle związane z wiarą tamtejszych ludów w reinkarnację. Uważano, że dusze arystokratów odradzają się po śmierci w ciałach syjamskich kotów, dlatego zwierzę było otaczane swoistym kultem i często koty syjamskie można było spotkać w tamtejszych świątyniach.

Najważniejsze cechy wyglądu kota tajskiego

Koty tajskie według klasyfikacji FIFe należą do czwartej kategorii, między innymi razem z syjamskimi i orientalnymi. To zwierzęta średniego wzrostu, z wysokością zamykającą się w przedziale 30-35 cm. Samice ważą około 3 kg, samce między 4 i 5 kg. Ciało kota tajskiego jest półtora razy dłuższe od jego kończyn, bardziej krępe i zaokrąglone niż u syjama.

Głowa jest dobrym wyróżnikiem, jeśli chodzi o różnicę między kotem tajskim i syjamskim. U tajskiego dalej ma kształt zmodyfikowanego klina, ale nia ostrego, a bardziej zaokrąglonego. Czoło jest płaskie i dosyć długie, kufa zaś średniej długości. Oczy są owalne i lekko skośne o niebieskiej barwie. Uszy duże, ale w umiarkowany sposób. Zaokrąglone na końcach i szerokie u podstawy.

Kończyny kota tajskiego są średniej długości, eleganckie z wyglądu, z owalnymi łapami. Ogon długi, zwężający się ku okrągłej końcówce.

Umaszczenie kota jest typu point, z którego słynie ta rasa. Ciało jest najczęściej jasne, beżowego lub kremowego koloru, natomiast maska, uszy, ogon i nogi mogą przybierać różne ciemniejsze odcienie. Najczęstsze rodzaje umaszczenia u kota tajskiego to seal-point, blue-point, red-point, chocolate-point.

Sierść u kota tej rasy jest gładka, krótka i jedwabista.

Charakter kota tajskiego

Pod względem charakteru koty tajskie w zasadzie nie różnią się od syjamskich. Często porównuje się je pod tym względem do psów, co w ich przypadku zaprzecza popularnemu powiedzeniu, że koty chadzają własnymi drogami. To zwierzęta, które lubią być w centrum uwagi i potrafią być zaborcze w stosunku do właściciela, choć uważa się je za trochę spokojniejsze od syjamów. Lubią przebywać na kolanach, ale mają też skłonność do dominacji nad innymi kotami, z którymi żyją pod wspólnym dachem i potrafią przegonić je z ulubionego miejsca.

Koty tajskie są także inteligentne i podatne na naukę, więc można próbować uczyć je określonych komend. Inteligencja przekłada się także na gadatliwość kota, który często próbuje porozumieć się z właścicielem. Ich różne formy wokalizowania mogą być jednak uciążliwe, ponieważ czasami przypominają płacz dziecka.

Aktywności kota tajskiego

To koty wyjątkowo aktywne, o dużym temperamencie, dlatego w ich otoczeniu powinny być wszelkiego rodzaju akcesoria, które pomogą im w psychofizycznym rozwoju. Z całą pewnością przyda się wysoki drapak i inne udogodnienia, które pozwolą kotu swobodnie biegać, skakać i wdrapywać się.

Koty tajskie lubią też wspólne zabawy z właścicielem. Jeśli jest taka możliwość, warto zapewnić im je codziennie, ponieważ nawet kilkanaście minut spędzone na intensywnej zabawie może zapewnić kotu psychiczny komfort i zasłużony wypoczynek na kolejne godziny. Słyną też z tego, że chętnie uczą się sztuczek. Do ich nauki może przydać się kliker, przy pomocy którego będziemy uczyć kota poszczególnych komend.