Kot somalijski – długowłosa odmiana kota abisyńskiego
Kot abisyński – przodek kota somalijskiego
Historia kota somalijskiego łączy się bezpośrednio z historią kota abisyńskiego, który jest jedną z najstarszych na świecie udomowionych ras kotów. To także jedna z pierwszych ras kotów domowych uznana za osobną rasę i pokazywana na wystawie już w 1871 roku w Londynie w Crystal Palace. Za jej rozwój są odpowiedzialni brytyjscy hodowcy, którzy początkowo rozmnażali kota abisyńskiego z kotem brytyjskim krótkowłosym.
W pierwszych dziesięcioleciach XX wieku kot abisyński zdobył dużą popularność w USA, gdzie następnie był rozwijany z dużo większymi restrykcjami niż w Wielkiej Brytanii, w której powszechnie krzyżowano go z innymi kotami ras krótkowłosych. Już wtedy w miotach kotów abisyńskich pojawiały się osobniki z dłuższą sierścią co oznaczało, że do hodowli w jakiś sposób przedostał się gen długiego włosa. Takie koty były natychmiast eliminowane z hodowli i nie miały możliwości dalszego rozmnażania się między sobą.
Sytuacja zmieniła się po drugiej wojnie światowej. Populacja kotów abisyńskich drastycznie wtedy zmalała i dopuszczono wówczas do krzyżówek wiele innych ras. Być może doszło wtedy do krzyżówki abisyńczyka z kotem perskim, co zaowocowało pojawieniem się potomstwa z długim włosem. Z kolei według innej hipotezy, długowłose osobniki w miotach kotów abisyńskich mogły być wynikiem spontanicznej mutacji genetycznej.
Kot somalijski – trudne początki nowej rasy
Niezależnie od wątpliwości co do jednoznacznego pochodzenia kota somalijskiego, długowłose koty w miotach kotów abisyńskich nadal były odrzucane bądź ukrywane przez hodowców obawiających się utraty prestiżu ich hodowli. Długowłosych osobników pojawiało się jednak coraz więcej i stawało się to już bardziej regułą niż wyjątkiem.
Pierwszą osobą, która podjęła się osobnej hodowli i rozwoju długowłosych kotów z miotów kotów abisyńskich była Evelyn Mague z USA. Prowadziła własne schronisko dla zwierząt, do którego trafiały między innymi odrzucone osobniki z miotów kotów abisyńskich. Z początku spotkało się to z protestami innych hodowców, ale Mague wytrzymała presję i wkrótce jej praca nad nową rasą zaczęła być doceniana.
W jej ślady poszli inni hodowcy i już w 1971 roku rasa została uznana przez organizację CFA. Długowłosych potomków kotów abisyńskich nazwano kotami somalijskimi. Geneza tej nazwy jest najprostsza z możliwych. Somalia to kraj graniczący z Etiopią, czyli dawną Abisynią. Jako że długowłose koty były najbliższymi krewniakami kota abisyńskiego, postanowiono nazwać je na cześć sąsiadującej z Etiopią Somalii.
Z ciekawostek, gen odpowiedzialny za długi włos u kota somalijskiego i abisyńskiego jest recesywny, a zatem przy skrzyżowaniu obu tych ras, w miocie będzie więcej osobników o krótkiej sierści niż o długiej.
Najważniejsze cechy wyglądu kota somalijskiego
Kot somalijski należy do kotów od małej do średniej wielkości. Charakteryzuje się elegancką i gibką sylwetką, która w ruchu budzi skojarzenia z panterą. Ciało kota abisyńskiego jest dobrze umięśnione, a jego proporcje bywają określane jako królewskie. Waga zamyka się w przedziale 3-4 kg u samic i 4-5 kg u samców, wysokość 30-35 cm dla obu płci. Samce są bardziej masywne od drobnych samic.
Glowa ma kształt ściętego klina z zaokrąglonymi konturami. Stop jest bardzo delikatnie zaznaczony, czoło wypukłe. Oczy mają kształt migdałów, są duże, błyszczące i wyraziste. Mogą mieć kolor złoty, miedziany, zielony lub orzechowy, w przypadku kota somalijskiego kolor nie zależy od typu bądź barwy umaszczenia. Uszy są duże, umiarkowanie spiczaste, szerokie u nasady i lekko pochylone, nadając kotu czujny wygląd, jakby czegoś nasłuchiwał. Z tyłu uszu mają charakterystyczną plamę, nazywaną odciskiem kciuka, występującą u kotów z genem aguti
Klatka piersiowa jest zaokrąglona, tułów średniej długości i dobrze umięśniony, zad wysklepiony, sprawiający wrażenie jakby kot gotował się do skoku. Kończyny smukłe, długie i dobrze umięśnione, łapy owalne i zwarte. Ogon długi, zwężający się do końcówki.
Na typ umaszczenia ma wpływ gen (a w zasadzie allel) agouti, który występuje u kotów somalijskich i abisyńskich. Ich umaszczenie jest typu tabby z tickingiem, co w przypadku ich szaty charakteryzuje się zabarwieniem z naprzemiennymi jaśniejszymi i ciemniejszymi pasmami. Barwy umaszczenia kota somalijskiego to: dziczy, rudy, niebieski, płowy, cynamonowy, liliowy, które przy naprzemiennym tickingu nadają futru kota mieniący się różnymi odcieniami wygląd. Koty u rudym umaszczeniu i półdługiej sierści bywają porównywane do wiewiórek. Występują również odmiany srebrzyste, u których biały podszerstek daje efekt srebrzystego cieniowania.
Sierść kota somalijskiego jest średniej długości, gęsta i miękka w dotyku, z podszerstkiem. Na szyi układa się w charakterystyczną kryzę, na kończynach tworzy portki. Ogon jest mocno upiórowany.
Charakter i aktywności kota somalijskiego
Kot somalijski należy do towarzyskich, czułych i lojalnych czworonogów. Lubi wszelkiego rodzaju rozrywki, również takie, przy których może wykazać się inteligencją. Można zatem nauczyć go prostych sztuczek, nie należy jednak nakłaniać kota do tego za wszelką cenę, a najlepiej przy wykorzystaniu łagodnych metod szkoleniowych.
Kot somalijski interesuje się wszystkim wokół siebie, sprawdza co robią poszczególni członkowie rodziny i potrafi wymóc na nich wspólną interakcję. Lubi różnego rodzaju zabawki, uwielbia się też wspinać, konieczne będzie zatem zainstalowanie w mieszkaniu odpowiedniego, wysokiego drapaka z przegrodami.
