Kot safari – łagodna wersja dzikiego kota z Ameryki Południowej

Kot argentyński – przodek kota safari

Zanim w latach siedemdziesiątych pojawiły się pierwsze koty safari, ich dziki przodek przez stulecia zamieszkiwał tereny Ameryki Południowej. Kot argentyński, którego inne nazwy to ocelot argentyński lub kot Geoffroya występuje w argentyńskich i boliwijskich Andach, na południu Brazylii i Paragwaju i na zachodzie Urugwaju i Chile. Tego przedstawiciela rodziny ssaków kotowatych po raz pierwszy opisali w 1844 roku dwaj francuscy przyrodnicy, Alcide D’Orbigny i Paul Gervais nadając mu łacińską nazwę: felis geoffroyi.

Dziki kot argentyński charakteryzuje się cętkowaną sierścią i niedużymi rozmiarami jak na dzikiego kota – jego długość to około 70 cm, a waga od 2,5 do 8 kg. To osobniki prowadzące samotniczy, nocny tryb życia na bardzo rozległych terenach, żywiące się gryzoniami, małymi ssakami i owadami. Z wyglądu mogą kojarzyć się z kotami domowymi. To gatunek obecnie będący pod ochroną. Przez lata tysiące jego przedstawicieli poniosło śmierć z rąk kłusowników, którzy przeznaczali futro kota argentyńskiego na sprzedaż.

Początki kota safari

Krajem pochodzenia kota safari są USA. Pierwsze osobniki tej hybrydy zostały wyhodowane w warunkach laboratoryjnych w latach siedemdziesiątych XX wieku na waszyngtońskim uniwersytecie. Naukowcy przeprowadzali wówczas badania nad problemem białaczki u kotowatych i jednym z efektów tych badań było właśnie skrzyżowanie kota argentyńskiego z kotem domowym. Uczelnia jednak szybko zrezygnowała z krzyżowania uznając je za wyjątkowo skomplikowane. Nie przeszkodziło to jednak hodowcom zafascynowanym nową hybrydą w kontynuowaniu jej rozwoju, po drodze napotkali jednak wiele przeszkód.

Wszystko za sprawą różnic w ilości chromosomów u kota argentyńskiego i kota domowego. Ten pierwszy posiada ich 36, a drugi 38. Hybryda przejmuje 18 chromosomów od kota argentyńskiego i 19 od domowego, co przekłada się na duże różnice w kolejnych pokoleniach. Pierwsze pokolenie, określane mianem F1 jest złożone z bardzo dużych osobników, ważących 7-8 kg, które już posiadają łagodny charakter kota domowego. Dopiero drugie pokolenia określane jako F2 ma rozmiary właściwe dla przeciętnych kotów domowych.

Poza tym, występują problemy z płodnością u hybryd oraz różnym okresem laktacji, krótszym niż u kota argentyńskiego, przez co małe kocięta safari muszą być dokarmiane. Wszystko razem przekłada się na rzadkie występowanie kotów tej rasy, w USA są jedynie trzy hodowle zajmujące się rozwojem hybrydy. Według ostatnich dostępnych danych na temat populacji kota safari, w federacji TICA było zarejestrowanych oficjalnie około 70 osobników. Pierwsi przedstawiciele byli prezentowani jeszcze w XX wieku na wystawach, ale z powodu problemów występujących w niewielkiej populacji kota safari, nie został on jeszcze uznany oficjalnie za nową rasę.

Z ciekawostek, safari jest już trzecią nazwą tej hybrydy, wcześniej był określana jako Criollo i Appaloosa. Zdecydowano się ostatecznie na safari ze względu na egzotyczny i zarazem dziki wygląd kota.

Najważniejsze cechy wyglądu kota safari

Kot safari to jedna z najrzadszych na świecie odmian kota domowego i nie ma on jeszcze określonego standardu. Powoduje to spore komplikacje dotyczące opisu, ponieważ różne źródła podają na ten temat różne dane. Wiadomo, że to kot w wersji od średniej do dużej, który charakteryzuje się elegancką, piękną i gibką sylwetką i umięśnioną budową. Duże wątpliwości wzbudzają dane na temat jego wagi (11-15 kg!), które prawdopodobnie nie uwzględniają różnic między kolejnymi pokoleniami i kłócą się z przynależnością kota safari zarówno do kotów o średniej i dużej wielkości.

Najbardziej rzetelne informacje na temat wyglądu kota safari dotyczą jego umaszczenia i sierści. Umaszczenie jest najczęściej typu tabby z silnym cętkowaniem, takim samym jak u przodka, czyli kota argentyńskiego. Może być również typu colorpoint lub szylkretowe. Oprócz cętek, na szacie można zaobserwować również prążki i znaczenia na łapach, uszach i wzdłuż ciała. Sierść kota safari jest krótka i przylegająca.

Charakter i aktywności kota safari

Pomimo swojego dzikiego wyglądu, kilka pierwszych pokoleń kota safari opisanych zostało jako łatwe w prowadzeniu i wyjątkowo łagodne. To koty o zrównoważonym temperamencie, spokojne i czułe, choć kiedy zachodzi taka potrzeba również aktywne. Charakteryzują się dużą inteligencją i można je nauczyć prostych sztuczek. Mogą też bawić się samemu, wystarczy zostawić im w otoczeniu kilka interaktywnych zabawek. Lubią obserwować świat z wysokości, więc przyda im się do wspinania wysoki drapak z kilkoma przegródkami.