Kot himalajski – krzyżówka kota perskiego i syjamskiego

Historia kota himalajskiego

Idea powstania kota himalajskiego narodziła się podczas badań nad pochodzeniem kotów perskich. W latach trzydziestych XX wieku coraz więcej badaczy zajmowało się pracami nad genealogią kotów i ich genetycznymi wzorcami. Pochodzenie kota perskiego do dzisiaj jest niejasne, genotyp badano również tworząc krzyżówki w eksperymentalnych hodowlach. Właśnie w jednym z takich eksperymentalnych programów hodowlanych postanowiono stworzyć kota perskiego, który miałby umaszczenie typu point, które jest cechą wyróżniającą koty syjamskie.

Program prowadzony był przez Virginię Cobb i Clyde’a Keelera na Harvardzie w USA i to właśnie ta para stoi za stworzeniem pierwszego kota himalajskiego płci męskiej, który po narodzinach dostał imię Newton’s Debutante. W tamtym okresie koty himalajskie określano jeszcze mianem syjamsko-perskich. Zarówno badacze i hodowcy starali się wówczas o formalne uznanie nowej rasy, jednak nie została ona uznana przez żadną z większych organizacji felinologicznych.

Po drugiej wojnie światowej, w latach pięćdziesiątych kontynuowano prace nad rozwojem nowej rasy. W Kanadzie hodowlą kota himalajskiego zajmował się Ben Borrett, a w Wielkiej Brytanii Brian Sterling-Webb. To właśnie w Wielkiej Brytanii, organizacja GCCF zrzeszająca miłośników kotów uznała nową rasę pod nazwą Długowłosy Colorpoint. Wciąż nie był to zatem kot, którego oficjalna nazwa brzmiałaby kot himalajski.

Kot himalajski – osobna rasa czy tylko odmiana kota perskiego?

W połowie lat pięćdziesiątych hodowlą kotów długowłosych z umaszczeniem typu colorpoint zajęła się w USA Marguerita Goforth. Od samicy o imieniu Princess Himalayan Hope rozpoczęła się nowa linia hodowlana i w 1957 organizacja CFA uznała nową rasę pod nazwą Himalayan, czyli kot himalajski, z prawem do czempionatu.

Nie był to jednak koniec perypetii z określeniem tej krzyżówki tym właśnie mianem, ponieważ w latach osiemdziesiątych CFA cofnęło swoje wcześniejsze postanowienie i uznała kota himalajskiego za jedną z wersji kota perskiego. Z kolei inne organizacje traktują kota himalajskiego jako odmianę kota syjamskiego. Można zatem uznać, że określenie kot himalajski jest używane w dwóch znaczeniach, czasami jako nazwa osobnej rasy, jeśli jest ona uznawana przez daną federację (np. przez TICA), a innym razem jako nazwa kolorystycznej odmiany kota perskiego.

Kot himalajski – skąd taka nazwa?

Skąd w ogóle określenie “himalajski” w nazwie tej rasy lub odmiany? Podobno zostało ono użyte w nawiązaniu do ubarwienia zwierząt z rejonu Himalajów, a w szczególności królików himalajskich. Nie jest to zresztą pierwszy raz, kiedy nazwa kociej rasy nawiązuje do ubarwienia lub typu sierści charakterystycznej dla konkretnej odmiany królików. Tak było w przypadku rasy Cornish Rex i Havana Brown.

Wielbiciele filmowych komedii zapewne nie zdają sobie sprawy, że mieli okazję zobaczyć kota himalajskiego na ekranie w filmie “Poznaj mojego tatę”, w którym występował jako pamiętny Jinx, czyli Pechuś.

Najważniejsze cechy kota himalajskiego

Kot himalajski należy do kotów średniej wielkości. Ma krępą sylwetkę i mocną budowę w typie cobby. Całe jego ciało sprawia wrażenie zaokrąglonego. Waga zamyka się w przedziale 3-6 kg, a wysokość 30-35 cm.

Głowa jest średniej lub dużej wielkości, proporcjonalna do reszty ciała i zaokrąglona. Policzki są pełne i widoczne, podbródek dobrze zarysowany, nos prawie tak długi jak szeroki z otwartymi nozdrzami. Kufa mała. Z profilu nos jest zadarty, widać też mocno zaznaczony stop między oczami. Oczy są duże i okrągłe, o niebieskim kolorze, zaś preferowany kolor to intensywnie niebieski. Uszy są małe i zaokrąglone, szeroko rozstawione i dopasowane do konturów głowy.

Tułów jest mocny, zwarty i zaokrąglony, klatka piersiowa głęboka, grzbiet krótki i prosty. Kończyny mocne i nie za długie, stopy duże i okrągłe. Ogon jest krótki i prosty, z zaokrągloną końcówką i mocno owłosiony.

Umaszczenie jest podobnie jak u kota syjamskiego typu colorpoint. Znaczenia znajdują się na części twarzowej, uszach, kończynach, stopach i ogonie i wyraźnie kontrastują z barwą reszty ciała. Kolor podstawowy to zazwyczaj przekrój od białego do ciemnobeżowego, natomiast znaczenia mogą być w różnych, jednolitych kolorach: brązowym, niebieskim, czekoladowym, liliowym, szylkretowym, rudym, kremowym.

Sierść jest długa na całym ciele, lśniąca, z gęstym podszerstkiem. Wokół szyi kota himalajskiego tworzy charakterystyczny kołnierz, na kończynach portki, na ogonie pióropusz.