Kot brytyjski długowłosy – uroczy i spokojny

Historia kota brytyjskiego długowłosego

Pochodzenie kota brytyjskiego długowłosego jest ściśle związane z jego przodkiem i dzisiaj zarazem kuzynem, czyli brytyjskim kotem krótkowłosym. Odmiana krótkowłosa była znana i popularna w Wielkiej Brytanii już w XIX wieku. W pierwszych dekadach dwudziestego wieku powstały pierwsze krzyżówki kota brytyjskiego krótkowłosego z persami, których efektem były osobniki o dłuższej szacie, był to jednak dopiero początki pochodzenia kota brytyjskiego długowłosego.

Podczas drugiej wojny światowej populacja kotów w Wielkiej Brytanii dramatycznie zmalała. W latach pięćdziesiątych dwudziestego wieku podjęto starania nad odbudową populacji, szczególnie brytyjskiego kota krótkowłosego. Kojarzono wtedy koty ze zwykłymi dachowcami, jednak ten sposób krzyżowania nie przyniósł oczekiwanych rezultatów, szczególnie pod względem uboższej budowy i masy nowych osobników.

Następnie postanowiono skojarzyć odmianę krótkowłosą z kotami z Bliskiego Wschodu, głównie z persami, ale też z turecką angorą. Obydwie te rasy należą do kotów z długą i półdługą sierścią, więc rodzące się osobniki miały zarówno krótszą jak i dłuższą szatę, ale także pożądane przez hodowców rozmiary ciała. Te o dłuższej szacie uważano z początku za niepożądane i nie kontynuowano ich rozwoju, sytuacja ta z czasem uległa jednak zmianie.

W kolejnych latach koty odmiany długowłosej zaczęły być celowo hodowane, także poza Wielką Brytanią. Rozmnażano je między sobą i ze standardowym kotem brytyjskim krótkowłosym, aby ostatecznie stworzyć spójną i sformalizowaną brytyjską rasę kotów długowłosych. Musiało minąć jednak wiele dziesięcioleci, by rasa zaczęły formalnie uznawać różne federacje.

W 2008 roku uznała ją World Cat Organization, a rok później TICA. Rasa jest we wstępnym procesie uznania przez FIFe i różne inne organizacje i w związku z tym panuje pewien chaos co do określenia nie tylko jej wzorca, ale i oficjalnej nazwy rasy. Jest określana nie tylko jako kot brytyjski długowłosy, ale także jako brytyjski wariant długowłosy i brytyjski półdługowłosy. W niektórych europejskich krajach jest znana jako Britannica, a w USA jako Lowlander. Bywa też określana jako Highlander.

Najważniejsze cechy wyglądu brytyjskiego kota długowłosego

Podobnie jak ich krótkowłosy krewniacy, brytyjski kot długowłosy ma masywną budowę i idealnie umięśnione ciało. Ich sylwetka jest krępa i zaokrąglona i dzięki długiej sierści budzi skojarzenia z małym pluszowym misiem. Waga zamyka się w przedziale 3-4 kg dla samic i 5-8 kg dla samców, a wysokość od 28 do 30 cm. Występują w rozmiarach od średnich do dużych i często średnie koty uważane są za duże, właśnie ze względu na obfitą sierść, która je wizualnie powiększa.

Głowa kota tej rasy jest duża, szeroka i okrągła, a nos krótki, co nie jest typowe dla ras kotów długowłosych. Oczy są szeroko rozstawione, okrągłe, z kolorem uzależnionym od umaszczenia. Uszy są małe z zaokrąglonymi końcówkami.

Klatka piersiowa jest szeroka, tułów umięśniony i krępy, grzbiet mocny. Kończyny są raczej krótkie i mocne. Ogon ma długość dwóch trzecich reszty ciała i ma zaokrągloną końcówkę.

Umaszczenie brytyjskiego kota długowłosego, podobnie jak w przypadku krótkowłosego może być dowolnego rodzaju. Można wyróżnić aż 150 wariantów umaszczenia dla tej rasy. Brytyjski kot długowłosy najlepiej jednak prezentuje się w kolorze niebieskim, a najbardziej pożądaną barwą umaszczenia jest biel.

Sierść u kotów tej rasy jest półdługa, z gęstym, obfitym podszerstkiem. Włos okrywowy tworzy charakterystyczne, gęste futro, które jest spadkiem po perskich przodkach. Wokół szyi tworzy się charakterystyczna kryza, na nogach kota portki, a ogon jest mocno upiórowany.

Charakter i aktywności kota brytyjskiego długowłosego

Brytyjski kot długowłosy ma zrównoważony, spokojny charakter. To koty czułe i w pewien sposób niefrasobliwe. W dorosłym wieku są mniej aktywne w porównaniu z innymi rasami, więc ważne jest, aby zachęcać je do zabaw i ćwiczeń. Ma skłonność do nadwagi, więc tym bardziej powinniśmy próbować namówić go do aktywności za pomocą różnych metod lub zróżnicowanych w formie zabawek. To koty pojętne i bystre, więc warto poświęcić więcej czasu na ich szkolenie i wykorzystać ich naturalną ciekawość, na przykład chowając przysmaki wewnątrz interaktywnych zabawek.

Wspólne życie z brytyjskim kotem długowłosym

Brytyjski kot długowłosy to idealny kot rodzinny, który potrafi przystosować się do różnych warunków mieszkaniowych. Jest przyjacielski i towarzyski, jednak nie jest typem pieszczocha i bardziej od noszenia na rękach ceni sobie leżenie u boku właściciela.

W kontaktach z dziećmi jest wobec nich tolerancyjny, jednak nie powinniśmy narażać go na zbyt intensywne zabawy. Dobrze dogaduje się z innymi kotami, a także psami, byle tylko był socjalizowany z nimi od najmłodszych lat. Nadaje się na kota dla osoby starszej, która powinna cenić sobie jego zrównoważony charakter.

Pozostawiony sam w domu nie sprawia problemów, ponieważ ceni sobie chwile samotności. Jest z natury ciekawski i lubi eksplorować, więc jeśli nie chcemy, żeby zrobił sobie wycieczkę na zewnątrz, powinniśmy odpowiednio zabezpieczyć teren w mieszkaniu lub w domu. Jest nienachalny, lubi ciszę i spokój i sam też nie wydaje z siebie głośnych odgłosów. Raczej mruczy niż miauczy, a jeśli nagle zacznie wydawać z siebie częstsze i głośniejsze odgłosy, może to oznaczać, że coś go boli.