Kot bombajski – czarna pantera w wersji mini

Historia kota bombajskiego

Historia kota bombajskiego rozpoczęła się w latach pięćdziesiątych dwudziestego wieku. Hodowczyni Nikki Horner, która zajmowała się hodowlą kotów już w wieku szesnastu lat i była znana również jako Miss stanu Kentucky z 1954 roku, postanowiła spełnić swoje marzenie. Było nim wyhodowanie kota o smoliście czarnej, gładkiej i przylegającej do ciała sierści i oczach żółtego lub miedzianego koloru. Taki kot miał przypominać wyglądem czarną, dziką panterę i być jej miniaturową wersją. Według słów samej hodowczyni, taki kot miał być miedzianooką mini panterą z sierścią jak lakierowana skóra.

Pierwsze próby nad stworzeniem dokładnie takiej rasy rozpoczęła w 1958 roku, krzyżując czarnego kota amerykańskiego krótkowłosego z kotką burmską o brązowym umaszczeniu. Ten pierwszy miał wnieść do nowej krzyżówki czarne umaszczenie i oczy miedzianego koloru, a burmska kotka solidną, muskularną budowę, która miała przypominać sylwetkę czarnej pantery. Był to dopiero pierwszy etap długiej walki o powstanie rasy, która początkowo przynosiła Nikki Horner same niepowodzenia.

Selektywna hodowla przez długie lata nie przynosiła wymarzonego rezultatu. W 1965 roku Horner rozpoczęła nowy etap w hodowli z rozwagą dobierając kolejne osobniki do krzyżówek i wreszcie, w kolejnej dekadzie osiągnęła pełny sukces. W 1972 roku jej kot bombajski został dopuszczony do wystaw z prawem do czempionatu. Nazwa bombajski odnosi się w przypadku do indyjskiego miasta Bombaj, w którego okolicach występowało niegdyś dużo czarnych panter.

Dalsza kariera kota bombajskiego

W momencie kiedy Nikki Horner osiągnęła w 1972 roku wymarzony cel, jednocześnie zaprzestała hodowli kotów bombajskich, jednak pałeczkę przejęli po niej inni hodowcy, którzy zachwyceni wyglądem nowej rasy. Za dalszą popularyzację rasy odpowiadała przede wszystkim para hodowców, Herb i Suzanne Zwecker, która opracowała kolejne linie kota bombajskiego z nowymi kombinacjami kotów burmskich i amerykańskich krótkowłosych. Najbardziej znane w ich hodowli koty o imionach Shawnee i Road to Fame stoją za większością współczesnych kotów bombajskich. Nie jest to jednak obecnie popularna rasa, a w Europie jest w zasadzie nieobecna. W całym 2015 roku zarejestrowano zaledwie 50 jej nowych osobników.

Najważniejsze cechy wyglądu kota bombajskiego

Kot bombajski to średniej wielkości, krępy, muskularny kot o proporcjonalnej sylwetce. Jego waga zamyka się w przedziale 3-6 kg.

Głowa jest średniej wielkości, zaokrąglona, bez płaskich płaszczyzn. Oczy są duże, okrągłe, szeroko rozstawione i tworzą prostą linię razem z podstawą ucha. Ich barwa może być złotożółta lub miedziana, ta druga jest bardziej preferowana. Uszy są średniej wielkości z lekko zaokrąglonymi końcówkami. Kufa jest krótka, zaokrąglona i szeroka.

Tułów jest średniej wielkości, nieco zwarty, klatka piersiowa obszerna i zaokrąglona. Kończyny mocne, proporcjonalne do reszty ciała. Ogon średniej długości z okrągłą końcówką.

Umaszczenie jest jednolite, o czarnej barwie. Co ciekawe, kot bombajski posiada cętkowany wzór, ale widoczny tylko w podczerwieni, ludzkie oko nie potrafi go dostrzec. Młode kocięta mają na sierści rodzaj cieniowania, którego widoczność zanika wraz z wiekiem kota.

Sierść jest krótka i ściśle przylegająca o delikatnej, satynowej fakturze.

Charakter i aktywności kota bombajskiego

Kot bombajski łączy w sobie wyluzowany, niefrasobliwy charakter kota amerykańskiego krótkowłosego z ciekawską i czułą osobowością kota burmskiego. Uwielbia przebywać w towarzystwie człowieka i potrafi witać go z entuzjazmem przy samych drzwiach, kiedy ten wraca z pracy. Często jego aktywność polega właśnie na chodzeniu krok w krok za właścicielem i ocieraniu się o jego nogi.

To jednak za mało, aby zapewnić kotu dzienną dawkę stymulacji psychofizycznej. Przy kocie bombajskim nie będzie to trudne, ponieważ lubi zabawę, chętnie aportuje i jest podatny na szkolenie, co pozwoli nam nauczyć go prostych sztuczek. W otoczeniu powinien mieć zawsze kilka zabawek, choć często wystarczy mu zwinięta kulka z papieru, żeby pobudzić jego aktywność. To kot, który lubi się wspinać, więc warto zapewnić mu specjalną wieżę w formie kilkupiętrowego drapaka.