Kot balijski – długowłosa odmiana kota syjamskiego

Historia kota balijskiego

Historia kota balijskiego łączy się bezpośrednio z historią popularnego na całym świecie kota syjamskiego i nie ma w niej jakichś szczególnie dramatycznych zakrętów, jak ma to miejsce w przypadku niektórych kocich ras. Istnieją dwie teorie na temat narodzin i rozpowszechnienia się tej rasy i obie pochodzą z XX wieku.

Według pierwszej teorii, kot balijski powstał za sprawą naturalnej mutacji genetycznej. W miotach kotów syjamskich już dużo wcześniej niż w XX wieku pojawiały się koty o półdługiej sierści, były jednak uważane za niepełnowartościowe i nie brały udziału w programach hodowlanych ani wystawach. Od lat trzydziestych XX wieku ich regularna już obecność w miotach kotów syjamskich była nawet ukrywana przez hodowców, którzy po cichu przekazywali je lub odsprzedawali za bezcen postronnym osobom.

Według innej teorii, upowszechnienie długowłosej odmiany kota syjamskiego nastąpiło po drugiej wojnie światowej, podczas której cała populacja kotów na świecie znacznie się zmniejszyła. Aby zwiększyć populację kotów syjamskich musiano krzyżować je z innymi rasami, w tym orientalnymi długowłosymi co sprawiło, że gen odpowiedzialny za naturalną mutację u kotów syjamskich uległ wyeksponowaniu i nie można już dłużej było ukrywać rodzących się w miotach długowłosych osobników.

Kot balijski – praca nad rozwojem rasy

Za wyodrębnienie i nazwanie nowej rasy odpowiedzialne są dwie hodowczynie z USA, Marison Dorsey i Helen Smith, które w latach pięćdziesiątych XX wieku zainteresowały się długowłosą odmianą kota syjamskiego i rozpoczęły dla niej program hodowlany. Zajęły się również popularyzacją tej odmiany i pierwsze koty balijskie zostały pokazane na dwóch wystawach w USA w 1956 roku.

Następnie koty nowej rasy, dopiero walczącej o uznanie przez felinologiczne organizacje trafiły do Sylvii Holland, znanej hodowczyni kotów syjamskich, która zadbała o dalszy rozwój nowej rasy.

W 1965 roku powstało Amerykańskie Stowarzyszenia Miłośników Kota Balijskiego, które przygotowało pierwszy standard dla rasy. W kolejnych latach rasa została zarejestrowana i uznana przez większość organizacji felinologicznych. Najbardziej popularne koty balijskie były w latach siedemdziesiątych, kiedy zdobywały wiele nagród na wystawach i trafiły do Europy. W kolejnych latach pojawiły się pewne komplikacje hodowlane, związane z rozbieżnościami we wzorcu, które nieco zahamowały rozwój rasy. W XXI wieku te perturbacje miały swój finał i udało się ostatecznie ustalić jednolity standard kota balijskiego. Nigdy jednak rasa nie wróciła do popularności, jaką miała w latach siedemdziesiątych XX wieku.

Najważniejsze cechy wyglądu kota balijskiego

Kot balijski należy do ras kotów średniej wielkości. Ma długie, gibkie i muskularne ciało zbudowane ze średniego kośćca. Jego ruchy są pełne gracji i elegancji i właśnie dlatego porównano je do ruchów tancerek z wyspy Bali. Waga kota zamyka się w przedziale 2-4 kg dla samic i 3-5 kg dla samców, a wysokość w kłębie wynosi około 30 cm. Samce są wyraźnie większe od samic.

Głowa jest średniej wielkości i ma kształt ściętego klina. We wczesnych latach powstania rasy wątpliwości budził właśnie kształt głowy kota balijskiego, która mogła mieć zarówno kształt klina, jak również być okrągła. Czoło jest płaskie. Profil powinien tworzyć prostą linię, bez załamania od czoła do nosa. Oczy kota balijskiego są średniej wielkości w kształcie migdała. Ustawione są lekko skośnie i powinny mieć zawsze niebieski kolor. Uszy są duże i szerokie u nasady. Nisko osadzone przedłużają linie klina.

Tułów jest długi, zgrabny i rurkowaty, o dobrej muskulaturze. Kończyny długie i smukłe, tylne dłuższe od przednich. Łapy małe i owalne. Ogon długi, proporcjonalny do ciała kota. Jest giętki, wąski u podstawy i dalej zwężający się do końcówki.

Umaszczenie powinno być typu colorpoint, które powinno wyglądać tak, jak u typowego kota syjamskiego ze znaczeniami na części twarzowej, uszach, kończynach i ogonie. Na bokach może kot może mieć lekkie cieniowanie. Barwa umaszczenia może być różnego rodzaju, na przykład liliowy point, niebieski point, seal point, rudy point i inne.

Sierść kota balijskiego jest półdługa, jedwabista, niezbyt gęsta i przylegająca do skóry. Bez podszerstka.

Aktywności i charakter kota balijskiego

Kota balijski należy do zwierząt uczuciowych i towarzyskich. Jest bardzo wrażliwy na zachowanie i emocje wyrażane przez właściciela. To także kot bardzo aktywny, przy którym nigdy nie jest nudno.

Jest wysoce inteligentny, zwinny i wysportowany i dlatego wymaga częstej stymulacji psychofizycznej lub różnorodnych zabawek w swoim otoczeniu. Jest podatny na szkolenie, można nie tylko ćwiczyć z nim proste sztuczki, ale też uprawiać kocią wersję agility. Lubi zabawę w aportowanie, wspinanie i drapanie, czyli dosłownie każdą formę aktywności, którą uprawiają koty. Można również wychodzić z nim na spacery przy pomocy szelek dla kota.