Kot amerykański bobtail – dziki z wyglądu, przyjazny z natury

Historia amerykańskiego bobtaila

Historia kota tej rasy rozpoczęła się całkiem przypadkiem, w 1960 roku. Podróżując po Ameryce, małżeństwo Brendy i Johna Sandersów natknęło się w Arizonie na przyjaznego pręgowanego brązowego kocura o krótkim ogonie. Zabrali go ze sobą, nazwali Yodi, po czym po powrocie do domu skojarzyli z kotką syjamską o imieniu Mishi. Z tego związku narodziły się kolejne kocięta z krótkim ogonem, co oznaczało, że gen Yodiego odpowiedzialny za krótki ogon był w tej krzyżówce genem dominującym.

Niestety potomstwo nie cieszyło się dobrym zdrowiem, ale na pomoc Sandersom przyszła ich przyjaciółka i hodowca Mindy Shoultz. Za jej podpowiedzią inni hodowcy zaczęli szukać podobnych kotów z krótkim ogonem, aby następnie skojarzyć pasujące do siebie osobniki i zadbać o to, aby cieszyły się lepszym zdrowiem. W ten sposób powstały pierwsze, hodowlane linie amerykańskiego bobtaila, bo w ten właśnie sposób nazwano kolejne, rodzące się z krótkim ogonem koty.

Kot amerykański bobtail – powstanie i rozwój rasy

Wokół genezy powstania rasy wciąż jest jednak dużo niejasności, nie wiadomo bowiem jak oryginalnie powstały amerykańskie koty z krótkim ogonem. Niektórzy miłośnicy kotów są przekonani, że amerykański bobtail musiał być wynikiem naturalnej krzyżówki amerykańskiego kota pręgowanego z dzikim rysiem. Inni dopatrują się związków amerykańskiego bobtaila z kotem rasy Minx pozbawionym ogona. Najprawdopodobniej ów krótki ogon powstał w wyniku spontanicznej mutacji genetycznej wewnątrz populacji kotów domowych.

Dalsze zmiany mające na celu ustabilizowanie wzorca rasy amerykańskiego bobtaila miały miejsce w latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku. W związku z zagrożeniem chowem wsobnym i trudnością z doborem kotów do utrzymania dotychczasowej linii amerykańskiego bobtaila, zdecydowano się na rozszerzenie wzorca. Odtąd amerykański bobtail może mieć umaszczenia różnego typu i występuje również w wersji z półdługą sierścią.

Rasa jest uznawana przez amerykańską organizację TICA, uznaje się go również w Niemczech i Chinach, ale wciąż nie został stworzony standard tej rasy przez Międzynarodową Federację Felinologiczną, ani przez World Cat Federation.

Najważniejsze cechy wyglądu kota amerykańskiego bobtaila

Amerykański bobtail to krzepki kot z krótkim ogonem, którego długość osiąga między jedną trzecią, a jedną drugą długości normalnego kociego ogona. Występuje w odmianach średnich i dużych, jego ciało jest umiarkowanie długie o prostokątnej sylwetce. Jego waga zamyka się w przedziale 5-9 kg. Kotki są zazwyczaj dużo mniejsze od kotów.

Głowa kota tworzy szeroki klin bez płaskich płaszczyzn, proporcjonalny do tułowia. Oczy są duże, mają kształt migdałów i czujne spojrzenie. Są dość szeroko rozstawione i głęboko osadzone. Kolor oczu zależy od koloru szaty. Nos jest szeroki, szczęka i podbródek dobrze rozwinięte. Uszy są średniej wielkości, szeroko rozstawione, równomiernie osadzone na bokach głowy i z zaokrąglonymi końcami, na których znajdują się pędzelki.

Grzbiet jest łukowaty, kończyny średniej wielkości, łapy duże i okrągłe z kępkami sierści między palcami.

Ogon amerykańskiego bobtaila jest naturalnie krótki, gruby u nasady i elastyczny. Pokryty jest długą, gęstą sierścią, która tworzy charakterystyczny pióropusz.

Umaszczenie amerykańskiego bobtaila jest dostępne w wielu kombinacjach kolorów i ich odcieni. Wśród najpopularniejszych jednolitych kolorów amerykańskiego bobtaila możemy wyróżnić: czarny, biały, kremowy, czekoladowy, płowy, cynamonowy, lawendowy.

Sierść kotów tej rasy może być krótka i długa. Ma naturalne właściwości wodoodporne. U długowłosych osobników futro jest lekko kudłate z lekką kryzą, a włosy na ogonie są dłuższe w porównaniu do reszty ciała. Struktura sierści jest niematowa i sprężysta. U krótkowłosych osobników włos okrywowy jest sztywny i twardy, a podszerstek miękki i puszysty.

Charakter i aktywności amerykańskiego bobtaila

Amerykański bobtail ma dziki wygląd, ale z temperamentu jest kotem o umiarkowanej energii. Jest towarzyski, niefrasobliwy i czuły, ma przyjazne usposobienie i potrafi dostosować się do każdych warunków. To kot pewny siebie, posłuszny i kochający, ale także lubiący różne formy zabawy. Można z nim ćwiczyć aportowanie zabawek, ciuciubabkę, często też poluje na owady. Nie jest jednak kotem, który potrzebuje dużej dawki aktywności i większość czasu spędza na leniuchowaniu. Ma też naturę odkrywcy i lubi wybrać się na samotny spacer po otwartej przestrzeni.