Koci katar - jakie są objawy i jak wygląda leczenie?
Koci katar - groźniejszy niż się wydaje
Katar u ludzi to z reguły tymczasowa niedogodność, o której wiadomo, że po kilku dniach zniknie i nasz nos znowu będzie mógł swobodnie oddychać. Słysząc zafrasowanego właściciela, który oznajmia, że jego pupil nabawił się kociego kataru, taką wiadomość możemy potraktować z pobłażaniem, bo co się może stać, kot trochę będzie kichał i smarkał, dostanie leki i po sprawie. Niestety, nie jest to takie proste, jak nam się wydaje. Koci katar może nie brzmi strasznie, ale zwierzęta przechodzą tę chorobę bardzo ciężko, co więcej, może ona doprowadzić do groźnych powikłań, a nawet czasem do śmierci kota.
Co powoduje koci katar?
Koci katar dokładnie określa się jako wirusowe zapalenie górnych dróg oddechowych kotów. Za chorobę są odpowiedzialne dwa typy wirusów: herpeswirus kotów typu 1 (FHV-1) i kaliciwirus kotów (FCV-1). W jaki sposób koty mogą zarazić się tymi wirusami?
Do zarażenie dochodzi przez kontakt chorego kota ze zdrowym kotem. Najczęściej ma to miejsce w dużych skupiskach tych zwierząt, czyli w schroniskach, hodowlach, podczas wystaw oraz u kotów wolnożyjących, ponieważ wtedy wirus ma największe szanse na rozprzestrzenianie się.
Do zakażenia dochodzi poprzez wydzieliny, wydostające się nie tylko poprzez nos, ale także z oczu bądź ust zakażonego kota lub poprzez odchody i mocz. Najbardziej newralgiczne miejsca, w których kot może się zarazić to kuwety, wspólne miski i legowiska. Wirusa może przenieść również człowiek na ubraniu lub głaszcząc wcześniej zarażonego kota.
Jakie koty są podatne na koci katar?
Najczęściej na koci katar zapadają osobniki o obniżonej odporności, między innymi zarażone także wirusem białaczki lub po prostu przewlekle chorujące. Większa możliwość zarażenia dotyczy też kotów żyjących na co dzień pod wpływem stresu. Na koci katar cierpią też często młode koty, między szóstym a dwunastym tygodniem życia. Ich układ odpornościowy dopiero się rozwija i nie mają wykształconych odpowiednich przeciwciał do zwalczania wirusa. Przyczyna może być czasem prozaiczna - kotki zostały zbyt wcześnie odsadzone przez matkę, bądź poniosła ona nieoczekiwaną śmierć, zostawiając maluchy bez opieki.
Jakie są objawy kociego kataru?
Częsty problem z kocim katarem jest taki, że niektóre osobniki przechodzą go bezobjawowo, a jednocześnie są jego siewcami. Możemy zatem nawet nie wiedzieć, w jaki sposób nasz kot zaraził się kocim katarem (np. mogło to się stać podczas wizyty w przychodni weterynaryjnej), z drugiej strony możemy również nie wiedzieć, że nasz kot jest siewcą wirusa. Co istotne, człowiek nie może zapaść na tę chorobę, zatem jeśli u naszego kota zauważyliśmy objawy kociego kataru, nie musimy się obawiać, że zaraz i my zaczniemy cierpieć na infekcję górnych dróg oddechowych.
Objawy kociego kataru nieco się różnią w zależności od tego, który z wirusów zaatakował naszego pupila. Jeśli to herpeswirus kotów typu 1 (FHV-1), to objawy przejawiają się w postaci stanów zapalnych na błonie śluzowej, w miejscach które zaatakował wirus. Jeśli to kaliciwirus kotów (FCV-1) pojawiają się dodatkowe dolegliwości w postaci owrzodzeń w jamie ustnej kota, przez co ten zazwyczaj traci apetyt. Wśród najpowszechniejszych objawów kociego wirusa należy jeszcze wymienić: kichanie i katar w formie ropnej lub surowiczej wydzieliny, łzawienie oczu i zapalenie rogówek, z których również może wyciekać ropa, obfite ślinienie się pianą z pyszczka, gorączkę oraz ogólną apatię i utratę wagi.
