Kardiomiopatia przerostowa u kotów: jak ją rozpoznać i leczyć?

Kardiomiopatia przerostowa u kotów: istota choroby

Kardiomiopatia przerostowa (ang. hypertrophic cardiomyopathy – HCM) u kota polega na pogrubieniu (czyli przeroście) ściany komory serca, najczęściej lewej. Serce z przerośniętą komorą nie może się odpowiednio kurczyć, a więc i należycie pompować krwi. To tak, jakby nadmuchiwać materac za pomocą gumowego miecha, który stopniowo traci elastyczność i staje się coraz twardszy. Nadmuchiwanie z czasem idzie coraz trudniej. Problemy z kurczeniem się kociego serca powodują zaburzenia krążenia, które w ostrych przypadkach mogą nawet zagrażać życiu kota. Koty cierpiące na kardiomiopatię przerostową narażone są np. na zawał serca i chorobę zakrzepowo-zatorową.

Kardiomiopatia u kota może mieć także inne przyczyny, objawy i przebieg (np. kardiomiopatia rozstrzeniowa i restrykcyjna), ale odmiana przerostowa jest zdecydowanie najczęstsza – występuje u ok. 70% chorych pacjentów.

Skąd u kotów bierze się kardiomiopatia przerostowa?

Nauka nie ustaliła jak dotąd jednej konkretnej przyczyny występowania kardiomiopatii przerostowej u kotów. Wskazuje się jednak na mutację genu MyBPC jako przyczynę wiodącą.

Większość badaczy zgadza się, że istnieje prawdopodobnie wiele przyczyn, powodujących razem lub osobno przerost komory serca u kotów. Należą do nich m.in. anomalie zachodzące przy syntezie kolagenu i miozyny, a także metabolizmie wapnia i produkcji hormonu wzrostu.

Kardiomiopatia przerostowa u kotów: grupa zwiększonego ryzyka

Kardiomiopatia przerostowa występuje najczęściej u dorosłych kotów, choć odnotowano przypadki choroby w każdej grupie wiekowej. Nieco częściej kardiomiopatia przerostowa atakuje kocury niż kotki.

Statystycznie najczęściej kardiomiopatia przerostowa występuje u kotów brytyjskich i maine coonów, a także tureckich vanów, ragdolli, sfinksów, kotów perskich, syberyjskich, bengalskich, norweskich leśnych, szkockich zwisłouchych i amerykańskich krótkowłosych. U tych ras za główną przyczynę kardiomiopatii uznaje się właśnie mutację genu MyBPC, przy czym jednoznacznie ustalono to dla ras maine coon i ragdoll.

Kardiomiopatia przerostowa u kotów występuje jednak także u innych ras oraz u zwierząt nierasowych.

Objawy choroby

Kardiomiopatia przerostowa u kotów może występować w trzech postaciach: lekkiej, umiarkowanej i ciężkiej.

Postać lekka nie daje objawów.

Postaci średnia i ciężka dają objawy niespecyficzne, przez co trudno je zidentyfikować jako kardiomiopatię. Do objawów kardiomiopatii przerostowej u kotów należą m.in. duszności, utrata energii i apetytu, wymioty. Czasem opiekun może stwierdzić, że tylne łapki kota są wyraźnie zimniejsze od przednich lub też zwierzę odczuwa w nich ból – to oznaka silnej niedokrwistości z zatorem tętnicy płucnej, spowodowanym kardiomiopatią.

Niestety, zaawansowana kardiomiopatia przerostowa u kotów może też przebiegać bezobjawowo aż do nagłej śmierci sercowej zwierzęcia.