Jämthund: służy i broni

Jämthund – historia rasy

Jämthund to rasa naturalna szpiców, wywodząca się z Jämtlandu – krainy w środkowej Szwecji. Przodkowie jämthundów pochodzą wprost od krzyżówki psa i wilczycy, która musiała powstać niedługo po udomowieniu psów w Skandynawii. Historia rasy może więc liczyć nawet kilka tysięcy lat.

Jämthund to pies przede wszystkim myśliwski, hodowany do polowania na łosie, niedźwiedzie i wilki, a także – w mniejszym zakresie – do ciągnięcia sań. Jest silny, bardzo wytrzymały, zarazem zrównoważony i chętny do nauki. Umie tropić i głosić zwierzynę, nieobca jest mu także walka w bezpośrednim zwarciu.

Do 1946 r. jämthund uchodził za szwedzką odmianę norweskiego elkhunda, ale status ten był zarzewiem konfliktu między hodowcami norweskimi i szwedzkimi oraz tematem gorącej debaty. W końcu w 1946 r. jämthund został zarejestrowany jako osobna szwedzka rasa szpica przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). Do dziś wiele organizacji kynologicznych nie odróżnia jednak jämthunda od elkhunda, np. w USA jämthundy uważa się za wyższe elkhundy i swobodnie krzyżuje między sobą.

Jämthund, choć dość popularny w swej rodzinnej Szwecji, to rasa rzadko spotykana poza granicami tego kraju. Jämthundy wykorzystuje się nadal jako psy myśliwskie, rzadziej stróżujące i pasterskie, czasem także służą w armii. Odpowiednio zsocjalizowane jämthundy nieźle sprawdzają się jako domowe pupile dla aktywnych osób.

Jak wygląda jämthund?

Jämthund to średnich rozmiarów szpic. Osiąga 65 cm wysokości w kłębie i masę ok. 30 kg. Jest nieco większy od elkhunda, którego poza tym bardzo przypomina. To największy ze szwedzkich szpiców.

Jämthund: budowa ciała

Jämthund ma silne, ale smukłe ciało, o mocnym kośćcu, bardzo wytrzymałe i zdolne do wytężonego wysiłku.

Pies ma kształtną głowę, klinowatą kufę z łagodnym stopem i suche wagi. Oczy są nieduże, migdałowate, w odcieniach brązu, z czarnymi powiekami. Uszy są średnich rozmiarów, trójkątne i sterczące do góry, lekko pochylone ku przodowi, typowe dla szpiców.

Jämthund ma mocną szyję, prosty i sprężysty grzbiet, głęboką pierś, lekko podkasany brzuch, silne lędźwie, mocne kończyny z dobrze rozwiniętymi stawami skokowymi. Ogon jest średniej długości, gruby i obficie porośnięty sierścią, najczęściej zawinięty luźno nad grzbietem.

Jämthund: typ sierści

Sierść jämthunda jest gęsta i przylegająca, średniej długości (nieco dłuższa na szyi, piersi, tyłach nóg i ogonie), z podszerstkiem. Zapewnia psu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią.