Jakie są najczęstsze choroby oczu u psów? Jak je leczyć?
Jakie są najczęstsze choroby oczu u psów? Skąd się biorą?
Wśród chorób ozu psów wyróżnić możemy różne typy schorzeń – te o podłożu genetycznym, biologicznym i te wynikające z urazów mechanicznych. Szczególnie groźne są te pierwsze, które są skutkiem selektywnej, nieprzemyślanej hodowli, która ma na celu otrzymanie pewnych pożądanych cech wyglądu rasy. W efekcie rodzą się psy o deformacjach powodujących poważne problemy zdrowotne od pierwszych lat życia zwierzęcia. Poniżej zapoznać możecie się z niektórymi często występującymi chorobami oczu u psów.
Urazy mechaniczne
Myśląc o tym jakie choroby oczu występują u psów, zacząć należy przede wszystkim od wszystkich powikłań, które nie mają biologicznego ani chemicznego podłoża. Urazy mechaniczne oczu dotyczą wszystkich psów, niezależnie od rasy, wielkości i wieku. Najczęściej powstają w momencie, gdy nasi podopieczni oddają się żywiołowym zabawom lub penetrują zarośla w czasie spacerów. Profilaktycznie, aby zapobiec urazom oczu, w tych przypadkach nie możemy tak naprawdę zrobić zbyt wiele. Warto jednak zwrócić uwagę na kilka drobnych rzeczy, które mogą uchronić nasze psy przez niebezpiecznymi skaleczeniami. W domu lub mieszkaniu unikajmy umieszczania sprzętów o bardzo ostrych krawędziach, które znajdują się na wysokości głowy zwierzęcia, a także wszelkich wystających drągów i uchwytów, o które pupil może się uderzyć. Jeśli mamy ogród, pilnujmy, aby nie zostawiać bez zabezpieczenia sprzętu do prac ogrodniczych oraz sprawdźmy, czy w ogrodzeniu nie ma ostro zakończonych fragmentów. Warto też zrezygnować z sadzenia roślin o dużych kolcach lub elementach, które łatwo mogą uszkodzić oczy. To wszystko to drobne kwestie, które jednak sprawiają, że urazy oczu u psów zdecydowanie rzadziej grożą naszym zwierzętom.
Zaćma
To jedna z najczęściej występujących chorób oczu u psów. Choroba przebiega w podobny sposób, co u ludzi. Pierwszym i głównym jej objawem jest mętnienie oka (a dokładniej soczewki) i pojawianie się charakterystycznej, mlecznej „przesłony” na oku. Zaćma u psa postępuje stopniowo i przez długi czas może zostać niezauważona przez właściciela zwierzęcia. Z tego właśnie powodu jest istotne, aby sprawdzać regularnie stan zdrowia psa u weterynarza. Obserwujmy też zachowanie psa – zaćma często wiąże się z różnymi zmianami behawioralnymi. Wynikają one z coraz gorszego widzenia, stąd pies z postępującą zaćmą może mieć trudność w dostrzeganiu niewielkich elementów przestrzeni (szczególnie tych, które zlewają się z otoczeniem) lub źle oceniać odległość.
Zaćma u psa może mieć różnorakie podłoże i zazwyczaj nie pojawia się w wyniku zaniedbania zwierzęcia przez właściciela, chociaż i tak może się zdarzyć. Wyróżniamy przede wszystkim zaćmę wrodzoną (dziedziczną), stąd nie powinniśmy dopuszczać do rozmnażania psów, które już w młodym wieku zaczynają chorować na ten wariant schorzenia. Kolejną jest zaćma nabyta (urazy mechaniczne soczewki i czynniki biologiczne) oraz zaćma cukrzycowa, która pojawia się zazwyczaj na skutek złej diety u psa i wynikającej z niej cukrzycy. Zaćma u psa może pojawić się również w późnym wieku jako naturalny efekt starzenia się organizmu. Leczenie tego schorzenia jest dosyć kosztowne (3000-5000 zł) i polega na przeprowadzeniu operacji w narkozie. Im bardziej zaawansowane stadium choroby, tym gorsze rokowania, dlatego przy pierwszych objawach nie warto zwlekać i udać się na konsultację z weterynarzem.
Jaskra
Jaskra u psów to choroba polegająca na uszkodzeniu komórek siatkówki oka. Schorzenie to powstaje na skutek przede wszystkim stale podniesionego ciśnienia śródgałkowego oka. Raczej nie występuje jako przypadłość o podłożu genetycznym i dziedzicznym. Do najczęstszych objawów występujących w jaskrze psów zaliczamy przede wszystkim wyraźne przekrwienie spojówek (np. regularnie występujące czerwone żyłki), rozszerzenie źrenic i nadmierne łzawienie, które nie pojawia się w naturalnych okolicznościach (np. gdy w oku pojawi się ciało obce i organizm poprzez łzawienie próbuje usunąć je z powierzchni narządu).
Nieleczona jaskra u psa kończy się najpierw pogorszeniem jakości widzenia a w skrajnych przypadkach całkowitą ślepotą. Istotna jest wczesna interwencja u weterynarza. Pomimo, że niektóre rasy psów mają oko zbudowane w ten sposób, że sprzyja ona w rozwoju tego schorzenia, kluczowe będzie zastosowanie odpowiedniego leczenia jak najszybciej. Leczenie farmakologiczne pozwala zastopować rozwój jaskry, ale w cięższych przypadkach, gdy choroba nazbyt się rozwinie, konieczna będzie ingerencja chirurgiczna.
