Jak długo żyją koty? Co wpływa na długość życia kota?
Wielu z właścicieli mruczków zastanawia się, jak długo żyją koty i co wpływa na długość życia kota. Temat ten jest nieco złożony, bo musimy mieć na uwadze bardzo dużo różnych czynników. Pewne kwestie są całkowicie niezależne od działań właściciela – pewnej granicy wieku nawet najbardziej zadbane zwierzę nigdy nie przekroczy z przyczyn biologicznych. Oprócz tego należy pamiętać o sytuacjach losowych, takich jak wypadki czy choroby uwarunkowane genetycznie (zarówno te dziedziczne, jak i wrodzone tendencje do rozwijania określonych stanów chorobowych organizmu).
Drugą ważną grupą czynników wpływających na jakość i długość życia kota są działania jego opiekuna oraz w szczególnych przypadkach – życiowe doświadczenia. To jak dbamy o zwierzę, czym je karmimy, czy odpowiednio często odwiedzamy weterynarza, przeprowadzamy szczepienia itd., wpływa na to, czy kot dożyje sędziwego wieku, czy umrze przedwcześnie.
Jak długo żyją koty rasowe? Co wpływa na długość życia kota?
Trudno jednoznacznie stwierdzić ile żyje kot. Można jedynie przyjąć pewne wartości uśrednione i założyć, że będzie to kilkanaście lat. Koci rekordziści potrafili dożyć ponad 30 lat (rekord to obecnie 38), ale nie są to przypadki, które występują bardzo często. Niemniej jednak dużo łatwiej mówić o przeciętnej długości życia, jeżeli weźmiemy pod uwagę rasę kota. Hodowla i kształtowanie ras w wielu przypadkach miała na celu przede wszystkim uwydatnienie pewnych cech wyglądu lub charakteru, które uznano z szczególnie pożądane. W wielu przypadkach, podobnie zresztą jak u psów rasowych, kwestie konsekwencji zdrowotnych w dużej mierze bagatelizowano. Stąd wyróżnić możemy współcześnie długowieczne i krótko żyjące rasy kotów, chociaż w rzeczywistości jest to tylko pewna tendencja, a na faktyczną długość życia ma wpływ szereg innych czynników.
Odpowiednia dieta
Co wpływa na długość życia kota w kwestiach odżywiania? Koty to zdecydowanie mięsożercy. Powinniśmy zapewniać im odpowiedniej jakości pożywienie. Obecnie wielu zwolenników ma dieta barf oparta na podawaniu zwierzęciu niemal wyłącznie mięsa i innych produktów pochodzenia zwierzęcego, jak podroby, chrząstki itp. Dieta ta ma w założeniu być jak najbardziej zbliżona do tego, czym żywią się dzikie kotowate.
Możemy oczywiście korzystać też z gotowych produktów dla kotów, jak puszki, saszetki czy nawet sucha karma, ale niezwykle istotne jest czytanie składu. Wiele tanich karm jest niskiej jakości i bazuje nie na mięsie, a na wypełniaczach. Nie dostarcza zatem zwierzęciu odpowiednich ilości makroelementów i mikroelementów w prawidłowych proporcjach. Źle odżywiony organizm jest słabszy, bardziej podatny na choroby i w dłuższej perspektywie może powodować przedwczesną dysfunkcję organów i śmierć kota w młodszym wieku.
Ruch to zdrowie
Koty to teoretycznie kanapowcy, którzy lubią wygrzewać się w słońcu lub na kaloryferze. Pamiętajmy jednak, że na to jak długo żyją koty ma wpływ także utrzymanie ich ciała w dobrej kondycji. Podobnie jak u wszystkich zwierząt, nieużywane partie układu ruchowego stopniowo zaczynają się degenerować, mięśnie słabną, sprawność maleje. Z tego powodu należy zachęcać koty do różnego rodzaju aktywności – zapewniać mu ciekawe zajęcia lub najzwyczajniej się z nimi bawić. Zwykłe bieganie za wędką lub kawałkiem sznurka, ruchomą myszką lub szeleszczącym papierkiem pozwoli podopiecznemu ćwiczyć różne partie mięśni.
Nie zapominajmy też o tym, że ruch zapobiega tyciu. Ze względu na usposobienie, koty dużo trudniej odchudzić niż np. psy, jeżeli zdążą się już nabawić nadwagi. Choroby związane z otyłością bardzo negatywnie wpływają na długość życia kota i są przyczyną wielu poważnych schorzeń.
Stres wpływa na to jak długo żyją koty
Na to jak długo żyją koty ma wpływ także stres. Ten cichy zabójca działa w niedostrzegalny dla właściciela sposób. W przeciwieństwie do człowieka, kot nie jest w stanie jasno zakomunikować opiekunowi, że żyje w nieustannym napięciu lub jakaś sytuacja jest dla niego stresująca. Dlatego powinniśmy bacznie obserwować naszego mruczka i redukować denerwujące go bodźce. Sam stres w niedużych dawkach jest wręcz pożądany – to naturalny element życia i wpływa stymulująco. Niepożądana jest jednak sytuacja, gdy czynniki stresogenne występują zbyt często, długotrwale i intensywnie. Organizm w ciągłym napięciu i gotowości do reakcji wykonuje spory wysiłek. Długotrwały stres wyniszcza układ nerwowy, a w niektórych przypadkach prowadzić może nawet do apatii i kociej depresji.
