Hiszpański pies dowodny: pracuś uniwersalny

Hiszpański pies dowodny – historia rasy

Hiszpański pies dowodny to rasa sięgająca korzeniami średniowiecza. Ma wspólnych przodków z portugalskimi psami dowodnymi, jest też krewniakiem pudla, barbeta i irlandzkiego spaniela dowodnego.

Hiszpański pies dowodny wywodzi się z południa kraju, z górzystych terenów Andaluzji. W przeszłości był to głównie pies pasterski, używany sporadycznie do pilnowania stad kóz i owiec przed złodziejami i drapieżnikami, a najczęściej do przepędzania zwierząt z pastwiska na pastwisko. Myśliwi zabierali też ze sobą psy na łowy, uprzednio szkoląc je do aportowania ptaków i ryb z wody. Ponieważ hiszpańskie psy dowodne mają instynkt pasterski i terytorialny, nadają się do pilnowania mienia i osób, choć nie bywają agresywne bez powodu.

Właściciele i hodowcy nie przywiązywali wielkiej wagi do wyglądu psów, chodziło im głównie o ich umiejętności pasterskie i łowieckie. Dlatego w ciągu wieków wykształciło się kilka regionalnych odmian hiszpańskich psów dowodnych, które stopniowo ulegały dalszemu mieszaniu z innymi rasami.

W 1975 r. dwóch entuzjastów kynologii – Antonio Garcia Perez i Santiago Montesinos – postanowiło zrekonstruować dawny typ hiszpańskiego psa dowodnego. Oparli się na zwierzętach z południowej Andaluzji. Po dziesięciu latach ich starania zostały nagrodzone – hiszpański Kennel Club uznał rasę za odrębną i samodzielną. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) zarejestrowała hiszpańskiego psa dowodnego na pełnych prawach w 1999 r.

Współcześnie hiszpańskie psy dowodne nadal wykorzystywane są w ojczystej Andaluzji do pilnowania stad i domostw, sporadycznie do polowań, a coraz częściej także w charakterze domowych pupili. Psy tej rasy spotkać można także w służbach mundurowych jako tropicieli na przejściach granicznych i lotniskach, a także w straży pożarnej jako ratowników. Hiszpańskie psy dowodne bywają też używane do dogoterapii w szkołach i szpitalach – ze względu na swe przyjazne usposobienie i puchatą sierść.

Do Polski hiszpański pies dowodny trafił w 2004 r. Jest to rasa rzadka u nas, ale od czasu do czasu można nabyć szczeniaczka z jednej z kilku krajowych hodowli.

Jak wygląda hiszpański pies dowodny?

Hiszpański pies dowodny to średnich rozmiarów płochacz w typie spaniela. Osiąga 50 cm wysokości w kłębie i masę ok. 22 kg.

Hiszpański pies dowodny: budowa ciała

Hiszpański pies dowodny jest proporcjonalny i muskularny. Ma sporą głowę, krótką kufę z łagodnie zaznaczonym stopem i suchymi wargami. Oczy są nieduże, migdałowatego kształtu, w odcieniach brązu. Uszy są średniej wielkości, szerokie i zwisające, porośnięte gęstym włosiem.

Hiszpański pies dowodny ma mocny i sprężysty grzbiet, głęboką pierś, silne lędźwie, mocne kończyny. Ogon jest krótki, noszony nisko i unoszący się do poziomu w czasie pracy. W USA ogony psów są kopiowane, co jednak jest nielegalne w większości państw Europy.

Hiszpański pies dowodny: typ sierści

Sierść hiszpańskiego psa dowodnego jest średniej długości, gęsta, wełnista, dwuwarstwowa. Gdy trochę urośnie, na całym ciele psa tworzy gęste loczki, a na pysku dodatkowo wąsy i brodę. Sierść daje hiszpańskiemu psu wodnemu dobrą ochronę przed zimnem i jest nieprzemakalna, co pozwala mu swobodnie polować na zwierzynę wodną.

Hiszpańskie psy dowodne niemal nie linieją, mogą więc nadawać się dla alergików. Trzeba jednak pamiętać, że żadna rasa psa nie jest w pełni hipoalergiczna.