Harrier: przyjaciel dzieci, pogromca zajęcy

Harrier – historia rasy

Harrier to pies myśliwski, wykorzystywany w Anglii od średniowiecza do polowania na zające (ang. hare, stąd nazwa rasy – „harrier”, czyli dosłownie „zającaż” albo „zającownik”). Harriery były przez wieki bardzo popularnymi psami wśród angielskiej szlachty, rozkochanej w polowaniach na zające i lisy.

Początki rasy sięgają czasów sprzed 1260 r., kiedy to pojawiają się o niej pierwsze pisemne wzmianki. Nie jest do końca jasne, skąd właściwie wzięły się harriery, psy mniejsze od foxhoundów, ale większe od beagli. Popularna teoria zakłada, że psy te wyhodowano jako krzyżówkę gończych używanych do polowań na lisy – foxhoundów i foxterrierów – z chartami, głównie greyhoundem. Inni historycy hodowli twierdzą, że harriery wywodzą się bloodhoundów, talbotów i bassetów.

Nie ulega natomiast wątpliwości, że harriery to do dziś popularne psy myśliwskie, choć – o ironio – nie są uznawane za osobną rasę przez brytyjski Kennel Club, najwyraźniej preferujący rasy czystszej krwi, jak foxhoundy. W 1885 r. harriery uznano jednak za osobną rasę w USA, a w 1998 r. ich standard rasy zatwierdziła Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI).

Dziś harriery to najpopularniejsze psy myśliwskie w Irlandii, gdzie pracuje ponad 160 sfor, w tym ok. 40 przeznaczonych do polowania u boku jeźdźca.

Harrier to wytrwały tropiciel, który kocha ściganie zwierzyny w sforze. Specjalizuje się w polowaniu na zające, lisy, dziki i sarny. Jego przyjazna natura sprawia, że jest dobrym towarzyszem rodzin i zabaw dzieci, jednak dziki duch i ogromna potrzeba ruchu czynią z harriera wymagającego pupila.

Jak wygląda harrier?

Harrier to średnich rozmiarów pies myśliwski. Osiąga 53 cm wysokości w kłębie i masę ok. 20 kg.

Harrier: budowa ciała

Harrier ma umięśnione, smukłe ciało o mocnym kośćcu, zdolne do wydłużonego, intensywnego wysiłku. Jego sylwetka wpisuje się w prostokąt. Przypomina wyglądem angielskiego foxhounda, choć jest od niego mniejszy, ale nie tak mały jak beagle.

Pies ma kształtną, nieco klinowatą głowę i podłużną kufę o mięsistych, ale nie obwisłych wargach, z wyraźnym, ale łagodnym stopem. Oczy są nieduże, migdałowatego kształtu, w odcieniach ciemnego brązu. Uszy są średnich rozmiarów, w kształcie trójkątów o zaokrąglonych wierzchołkach, grube i mięsiste, zawieszone nieco powyżej linii oczu i skierowane trochę do przodu.

Harrier ma smukłą, mocną, suchą szyję, prosty grzbiet, głęboką pierś, muskularne, długie kończyny z łapami wyposażonymi w grube opuszki i średniej długości ogon, zazwyczaj noszony wysoko, ale nie zawijający się nad grzbietem.

Harrier: typ sierści

Sierść harriera jest krótka, ale gęsta, gładka i przylegająca do ciała. Dwie warstwy – podszerstek i włos okrywowy – zapewniają psu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią, umożliwiając polowanie także w niekorzystnych warunkach pogodowych.