Greyhound: modelowy chart

Greyhound – historia rasy

Greyhound to jedna z najstarszych i najsłynniejszych ras chartów. Psy te polowały wraz z angielską szlachtą już w średniowieczu.

Charty mają za odległego przodka tzw. psy tesem – wymarłe dziś czworonogi, towarzyszące starożytnym Egipcjanom. Psy tesem, podobnie jak współczesne charty, miały stojące uszy i przypominały skrzyżowanie współczesnego charta z psem gończym. Zwierzęta te trafiły na wyspy i wybrzeża Morza Śródziemnego zapewne wraz z kupcami fenickimi i kreteńskimi, po czym ulegały stopniowemu krzyżowaniu z miejscowymi psami i stopniowo rozprzestrzeniały się po Europie wraz z Imperium Rzymskim.

W średniowieczu charty stały się popularne w Anglii, gdzie znano je pod nazwą greyhoundów. Szybko zdobyły sobie uznanie jako niezwykle szybkie psy, potrafiące doścignąć niemal każdą ofiarę. Wykorzystywano je do polowania w sforze. Greyhoundy na łowach posługują się wzrokiem, są niezwykle zwinne i wytrzymałe.

Greyhoundy cieszyły się w Anglii takim uznaniem, że aż do XIV w. prawo pod groźbą śmierci zabraniało plebejuszom posiadania tych psów – stanowiły one przywilej i jeden z wyznaczników statusu szlachty. Od XVI w. hodowcy angielscy starannie rozdzielali greyhoundy przeznaczone do polowania od greyhoundów przeznaczonych do wyścigów. Podział ten jest zachowany do dziś, z tym że po zakazie polowania z użyciem chartów linia łownych greyhoundów przekształciła się w psy wystawowe.

Opływowa sylwetka pozwala greyhoundom rozwijać duże prędkości (nawet ponad 70 km/h po zaledwie 30 m biegu), przez co sprawdzają się znakomicie w psich wyścigach – swoim drugim żywiole. W XIX w. wyścigi greyhoundów stały się popularną formą rozrywki i hazardu. Psy ścigały się między sobą lub goniły zające, z czasem zastąpione przez mechaniczną przynętę.

Współczesne linie greyhoundów wywodzą się z XVIII-wiecznych hodowli szlacheckich lub XIX-wiecznych klubowych, kiedy to jak grzyby po deszczu wyrastały kluby hodowców tych psów. Greyhoundy zostały oficjalnie zarejestrowane przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) w 1955 r.

Dziś greyhoundy to przede wszystkim psy sportowe, często biorące udział w wyścigach na owalnym torze lub w zawodach coursingu – ścigania sztucznej ofiary po torze prostym. Psy wyścigowe nie mają łatwego życia – w morderczych gonitwach często ulegają kontuzjom, jeśli nie wygrywają, odpadają z kwalifikacji, a po przejściu na emeryturę nierzadko są porzucane. Istnieje wiele organizacji zajmujących się znajdowaniem domów dla emerytowanych wyścigowych greyhoundów.

Do Polski greyhoundy trafiły jeszcze przed II wojną światową. Do dziś są nad Wisłą nieliczne.

Jak wygląda greyhound?

Greyhound to średniej wielkości chart. Osiąga 76 cm wysokości w kłębie i masę ok. 32 kg.

Greyhound: budowa ciała

Greyhound ma smukłe ciało o zgrabnej, opływowej sylwetce.

Głowa psa ma kształt klinowaty, kufa jest podłużna, sucha, ze słabo zaznaczonym stopem lub tzw. garbonosem. Oczy są nieduże, migdałowate, nieco skośne, o czujnym wyrazie, najczęściej koloru bursztynowego. Pies ma charakterystyczne uszy – nieduże, w kształcie płatków róży, wysoko osadzone i skierowane do tyłu, najczęściej zwisające płasko wzdłuż szyi.

Szyja greyhounda jest wydatna i smukła. Ciało ma charakterystyczną sylwetkę, z głęboką piersią i wąską talią. Kończyny są długie, silne, przednie proste, a tylne umiarkowanie kątowane, z niedużymi łapami o zwartych, mocnych palcach. Ogon jest długi, cienki i prosty, z reguły trzymany nisko, ale wznoszony lekko nad grzbiet w chwilach skupienia czy ekscytacji.

Greyhound: typ sierści

Sierść greyhounda jest krótka i ściśle przylegająca do ciała, bardzo gęsta, w dotyku miła i delikatna. Greyhound nie ma podszerstka, co sprawia, że jest łatwy w pielęgnacji i prawie nie linieje, ale zimą wymaga dodatkowej ochrony przed chłodem.