Gończy smalandzki: myśliwy uniwersalny

Gończy smalandzki – historia rasy

Gończy smalandzki to najstarszy i zarazem najmniejszy gończy rodem ze Szwecji. Psy te hodowane były przez farmerów ze Smalandii (południowa Szwecja) już w XVI w. do polowania głównie na zające, wiewiórki i lisy, sporadycznie na ptaki, a czasem nawet na łosie.

Gończe smalandzkie są prawdopodobnie efektem krzyżowania miejscowych skandynawskich szpiców z różnymi rasami psów myśliwskich, przywiezionych do Szwecji z państw europejskich w czasie podbojów w XVI i XVII w.

Gończy smalandzki to uniwersalny pies łowiecki, bardzo samodzielny i bystry, umiejący zarówno tropić, głosić i wystawiać zwierzynę myśliwemu. Cechy te były pożądane u psów przeznaczonych do pomocy XVI-wiecznym szwedzkim farmerom, ponieważ najczęściej nie mieli oni pieniędzy na zakup całego stada wyspecjalizowanych ogarów i potrzebowali raczej jednego zwierzęcia, które umie wykonywać różne zadania.

W ciągu wieków wygląd gończego smalandzkiego nie był jednoznacznie ustalony. Starszy typ rasy wyróżniał się naturalnie krótkim ogonem, ale występowały także psy z długimi ogonami. W 1889 r. gończe smalandzkie po raz pierwszy zaprezentowano na wystawie psów, a w 1921 r. otrzymały one standard rasy. Uznawał on oba typy ogonów, ale szybko wśród hodowców gończych smalandzkich przeważyła opinia, że psy te powinny mieć krótkie ogony. Obecnie obowiązujący standard rasy zmodyfikowano ostatnio w 1952 r.

Współcześnie gończe smalandzkie to bardzo rzadkie psy, nawet w samej Szwecji. Myśliwi nadal używają ich do polowania na małą zwierzynę. Psy te pracują samodzielnie, nie w sforze.

Jak wygląda gończy smalandzki?

Gończy smalandzki to średnich rozmiarów pies myśliwski. Osiąga 50 cm wysokości w kłębie i masę ok. 20 kg. Jest najmniejszym spośród szwedzkich gończych.

Gończy smalandzki: budowa ciała

Gończy smalandzki ma zwinne ciało o rozwiniętej muskulaturze i dumnej sylwetce.

Pies ma kształtną, nieco spłaszczoną głowę z wyczuwalnym guzem potylicznym, i podłużną kufę z wyraźnym stopem. Oczy są nieduże, okrągłe, w odcieniach brązu. Uszy są niewielkie jak na psa gończego, w kształcie trójkątów o zaokrąglonych wierzchołkach, dość cienkie, mięsiste, osadzone nieco tylko powyżej linii oczu i z tyłu głowy.

Gończy smalandzki ma smukłą, mocną, suchą szyję, prosty grzbiet, głęboką pierś, muskularne kończyny z dużymi łapami wyposażonymi w grube opuszki i unikalny u psów gończych, naturalnie krótki ogon.

Gończy smalandzki: typ sierści

Sierść gończego smalandzkiego jest krótka (nieco dłuższa na udach i spodzie ogona), gładka i gęsta, łatwa w pielęgnacji.