Foxhound amerykański: jankeski pies na lisy

Foxhound amerykański – historia rasy

Kiedy w XVI w. populacja jeleni w Anglii spadła, angielska szlachta, rozmiłowana w polowaniach na dziką zwierzynę, postanowiła przerzucić się na lisy. Potrzebowała do tego odpowiednich psów. Wyhodowano więc foxhounda angielskiego – osa zręcznego, inteligentnego, wytrzymałego i bardzo zawziętego, w sam raz do polowań na szybkie i sprytne lisy.

W 1650 r. angielski szlachcic Robert Brooke przypłynął do Ameryki i objął stanowisko gubernatora kolonii Maryland. Sprowadził ze sobą swoje psy, angielskie foxhoundy, żeby sprawdzić, czy amerykańskie lisy są równie cwane, co ich krewniacy z drugiej strony Atlantyku. Te właśnie psy dały początek kilku ważnym liniom amerykańskich psów gończych.

Mniej więcej sto lat później psy z linii Brooke’a służyły wiernie Jerzemu Waszyngtonowi. Kiedy amerykański przywódca otrzymał kilka foxhoundów francuskich i gończych gaskońskich w prezencie od francuskiego markiza de Lafayette, skrzyżował te psy z posiadanymi wcześniej foxhoundami angielskimi. Uważa się, że od tych krzyżówek – niekoniecznie konkretnie z hodowli Waszyngtona, ale z terenów kolonii Virginia i Maryland, (poza tym po co psuć dobrą legendę?) – wywodzi się właśnie foxhound amerykański, stanowiący mieszankę krwi ogarów angielskich i francuskich.

Foxhoundy amerykańskie szybko stały się ulubionymi psami wyższych sfer, używanymi do polowań na lisy. Z czasem hodowcy z USA skrzyżowali je jeszcze z foxhoundami irlandzkimi, przydając swym psom jeszcze więcej siły i prędkości. Inną cechą charakterystyczną foxhounda amerykańskiego jest donośne i melodyjne głoszenie zwierzyny, znakomicie sprawdzające się w czasie polowania i brzmiące szczególnie imponująco, gdy psy gnają za ofiarą w sforze, ale przeszkadzające raczej w trzymaniu foxhoundów w mieście.

W 1886 r. rasa foxhound amerykański została zarejestrowana przez American Kennel Club (AKC). Dziś foxhoundy są dumą amerykańskich hodowców. Uznaje się kilka odmian tych psów, nazwanych od nazwisk hodowców, m.in. Walker (najpopularniejsza), Goodman i Trigg.

Współcześnie foxhoundy nadal chętnie wykorzystywane są przez myśliwych. Rasa odnosi też sukcesy na wystawach psów, na których prezentowane są szczególnie okazałe osobniki.

Foxhound amerykański to rasa bardzo rzadko spotykana w Europie i niemal niespotykana w Polsce.

Foxhound amerykański – budowa ciała

Foxhound amerykański to sporych rozmiarów pies gończy. Osiąga 61 cm wysokości w kłębie i maskę ok. 36 kg. Z wyglądu bardzo przypomina swego kuzyna, foxhounda angielskiego, choć przedstawiciele rasy amerykańskiej bywają odrobinę więksi. Poszczególne odmiany foxhounda mogą nieco różnić się detalami, podobieństwo do rasy angielskiej jest jednak zasadnicze.

Foxhound amerykański to pies smukły i muskularny, o proporcjonalnej budowie. Ma podłużną, nieco wysklepioną głowę sporych rozmiarów, o kufie w kształcie łagodnego klina, z delikatnym stopem. Oczy są spore, okrągłe, ciemnoorzechowe. Uszy – typowe u psów gończych – są duże, dość szerokie, nisko osadzone i zwisające mniej więcej przy krawędzi szczęki. Foxhound amerykański ma smukłą, suchą szyję, głęboką pierś, mocny i sprężysty grzbiet, muskularne lędźwie i średniej długości prosty ogon, noszony nad grzbietem, lekko zawinięty na końcu. Jego kończyny są mocne i sprawne, a łapy nieco przypominają lisie.

Foxhound amerykański – typ sierści

Sierść foxhounda amerykańskiego jest krótka lub średniej długości, ściśle przylegająca i dość twarda.

Foxhound amerykański – umaszczenie

Umaszczenie foxhounda amerykańskiego najczęściej jest trójkolorowe, białe z brązowymi i czarnymi plamami na głowie, uszach, grzbiecie, łapach i u nasady ogona. Symetryczność plam barwnych jest ceniona u psów wystawowych. W zasadzie jednak każdy kolor umaszczenia foxhounda amerykańskiego jest dopuszczalny.