Wyszukaj w serwisie
Psy Koty Inne zwierzęta Nasze ZOO Głosem eksperta Pozostałe quizy
Swiatzwierzat.pl > Psy > Dandie Dinmont terrier – radosny zawadiaka
Bartosz Simiński
Bartosz Simiński 24.03.2022 18:41

Dandie Dinmont terrier – radosny zawadiaka

Dandie Dinmont terrier – radosny zawadiaka
https://pixabay.com

Dandie Dinmont terrier – historia i pochodzenie rasy

Rasa pochodzi z obszarów granicznych Anglii i Szkocji. Na początku szesnastego wieku Dandie Dinmont terrier wykorzystywany był w polowaniach na wydry i borsuki. Rasa ta pierwotnie mogła powstać na początku jako typ border teriera, ale inne źródła wskazują na to, że jest to krzyżówka skye teriera z terierem szkockim. Rasa nie była znana poza miejscem swojego powstania aż do roku 1815, kiedy to pisarz Walter Scott wydał swoją książkę "Guy Mannering czyli Astrolog". Literat był żywo zainteresowany poszczególnymi lokalnymi odmianami psów i w swoim dziele literackim umieścił bohatera nazywającego się Dandie Dinmont, który był właścicielem terrierów. Postać ta częściowo wzorowała się na prawdziwej osobie, farmerze i właścicielu terierów Jamesie Davidsonie. Właśnie stąd wywodzi się współcześnie używana nazwa rasy.

Psy te dzięki książce zyskały szersze zainteresowanie i nowych hodowców, którzy próbowali krzyżować  je z innymi rasami. Szczególnie wspomnieć trzeba krzyżówki z jamnikami w połowi wieku dziewiętnastego, które wpłynęły na rozwinięcie się charakterystycznej budowy tułowia u Dandie Dinmont terrierów. W 1875 roku zawiązany został Dandie Dinmont Terrier Club, który zrzeszał miłośników rasy i był trzecim z kolei na świecie założonym klubem kynologicznym. Po drugiej wojnie światowej większość hodowli specjalizujących się w tej rasie przestała istnieć, ale psy te nie wyginęły. Wzorzec rasy utworzony został przez Williama Wardlawa Reida. W 2006 roku Kennel Club zaliczył Dandie Dinmont terriery do grupy rzadkich ras występujących na Wyspach Brytyjskich. Obecnie liczba osobników oscyluje w granicach 100-200 psów.

Wygląd i pielęgnacja

Dandie Dinmont terrier to nieduży piesek, którego wysokość w kłębie nie przekracza 28 centymetrów. Prawidłowa waga zdrowego dorosłego psa powinna oscylować w granicach 8,2-10,9 kilograma i nie jest zależna od płci. Budowa nieco muskularna o wyraźnie wydłużonym tułowiu. Poszczególne części ciała nie są do siebie proporcjonalne, szczególnie krótkie nogi i dosyć duża głowa. Grzbiet lekko wygięty. Ogon średniej długości nieco łukowaty, zagięty do góry, w trakcie spoczynku najczęściej nieco uniesiony nad wysokość tułowia. Szeroka głowa z kufą w przekroju zbliżoną do formy trójkąta. Okrągłe lub elipsowate oczy, dosyć szeroko rozstawione. Nisko osadzone uszy średniej wielkości swobodnie zwisają przylegając do głowy. Sierść dwuwarstwowa z dosyć gęstym podszerstkiem. Włos okrywowy średniej długości, prosta, opadająca swobodnie, raczej twarda. Umaszczenie występuje w dwóch wariantach kolorystycznych – pieprzu i musztardy. Linienie nie jest zbyt obfite. Pielęgnacja powinna polegać na regularnym szczotkowani sierści.  Wskazane jest przycinanie włosa kilka razy w roku, kąpiele raczej sporadyczne.

Dandie Dinmont terrier – zdrowie i potencjalne choroby

Psy te dożywają przeciętnie 11-13 lat. Ze względu na wydłużony tułów pojawiają się schorzenia kręgosłupa, szczególnie problemy z dyskami, które mają skłonność do wypadania. Występują też choroby oczu takie jak jaskra i kłopoty z rogówką. Sporadycznie pojawia się niedoczynność tarczycy.

Radosny towarzysz rodziny

Dandie Dinmont terriery mogą być trzymane w blokach ale pod warunkiem, że znajduje się w nim widna. Częste poruszanie się p schodach jest bowiem bardzo szkodliwe dla jego i tak już genetycznie obciążonego kręgosłupa. Należy zapewnić mu regularne spacery o średniej intensywności. Psy te są niezwykle żywiołowe i uwielbiają zabawę. Nie nadają się jednak do towarzystwa dla małych dzieci, bo w wybuchach radości podczas przepychanek mogą zrobić dziecku krzywdę. Wobec wszystkich domowników Dandie Dinmont terrier okazuje sympatię i przywiązanie. Nie lubi samotności i wymaga stałej uwagi i zapewnienia mu jakiegoś zajęcia jeżeli jest zostawiany na dłużej sam. Przywiązuje się bardzo do miejsca w którym mieszka – ma instynkt terytorialny, który pozwala mu być psem stróżującym. Ze względu na mały rozmiar nie obroni domowników przed niebezpieczeństwem, ale bywa szczekliwy i na pewno szybko zasygnalizuje, że dzieje się coś, co wzbudziło jego podejrzliwość i niepokój.

Tagi: Polska