Chien d’Artois – zapomniany francuski myśliwy
Historia i pochodzenie rasy
Chien d’Artois o rasa wywodząca się z historycznej krainy Artois w północnej części Francji. Jej najintensywniejszy rozwój przypada na wiek szesnasty i siedemnasty. Najprawdopodobniej były efektem krzyżowania różnych psów gończych z wyżłami i lokalnymi odmianami psów. Psy te zyskały za myśliwskie zdolności szczególne uznanie u Henryka IV i Ludwika XIII i to właśnie ci królowie przyczynili się do popularyzacji rasy. Po okresie ich panowania doszło jednak do sporego zatracenia wzorcowo hodowanych psów, które niejednokrotnie krzyżowane były przypadkowo między sobą i z innymi rasami. Po przetoczeniu się przez Francję obu wojen światowych rozważano uznanie rasy za wymarłą. W latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku Audrechy z Buigny les Gamaches podjął decyzję o próbie odnowienia rasy. W roku 1963 FCI oficjalnie uznała istnienie rasy. Obecnie liczebność chien d’Artois szacuje się na kilkaset osobników, co jest całkiem sporym osiągnięciem.
Chien d’Artois – wygląd i pielęgnacja
To średniej wielkości psy, które osiągają w kłębie wysokość do 58 centymetrów niezależnie od płci. Prawidłowa waga zdrowego dorosłego psa powinna oscylować w granicach 18-24 kilogramów. Budowa muskularna, silna, z wyjątkowo masywną szyją i karkiem. Grzbiet lekko wygięty w łuk, zakończony średniej długości ogonem, który w spoczynku jest lekko uniesiony na końcu i tworzy z grzbietem harmonijną falę. Głowa szeroka, z kwadratową kufą. Oczy ciemne, okrągłe w szerokim rozstawie. Uszy średnio wysoko osadzone, długie, swobodnie opadające wzdłuż głowy. Sierść krótka o grubym włosie przylegającym do ciała. Umaszczenie trójkolorowe – brązowe, płowe i czarne. Sierść nie wymaga wielu zabiegów – wystarczy psa raz lub dwa razy w tygodniu wyczesać szczotką, aby usunąć zanieczyszczenia i martwe włosy.
Zdrowie i potencjalne choroby
Chien d’Artois to rasa raczej zdrowa. Trudno mówić o charakterystycznych dla tych psów schorzeniach ze względu na niewielką liczbę osobników. Zadbany i dobrze karmiony chien powinien bez problemu dożyć 13 lat.
Chien d’Artois to zwierzę dla aktywnych
To rasa typowo myśliwska, a więc wymaga dużej ilości ruchu. Nie wystarczy duży ogród, w którym pies będzie mógł się wybiegać. Potrzebny jest częsty i intensywny wysiłek fizyczny. Z tego powodu są to psy idealne dla sportowców – biegaczy, chodziarzy i rowerzystów. Nie jest to absolutnie zwierzę do trzymania w mieszkaniu lub dużym mieście. Chien d’Artois, który nie wyładuje swojej energii, zacznie być problematyczny dla właściciela. Wskazane jest aby zwierzę mogło swobodnie się wybiegać. Trzeba jednak uważać, bo silny instynkt łowcy może sprawić, że pies pobiegnie za interesującym go zapachem i będzie głuchy na komendy właściciela. Bardzo łatwo łapie trop nawet z dużej odległości, co zawdzięcza swojemu fenomenalnemu węchowi. Z tego względu dobrym pomysłem są wszystkie zabawy, które wpływają właśnie na wykorzystanie tego zmysłu.
Chien d’Artois z pewnością nada się na psa rodzinnego. Dobrze znosi towarzystwo innych zwierząt domowych, jednak trzeba go od pierwszych miesięcy życia odpowiednio socjalizować. Wykazuje też pewną tendencję do niezależności, o którą może walczyć z właścicielem, ale nie przejawia agresji. Akceptuje dzieci, ale nie okazuje im zbyt dużego zainteresowania. Wobec obcych ma neutralne nastawienie, chyba że poczuje się zagrożony, szczególnie na swoim terytorium. Wtedy woli się wycofać lub pokazać zęby, ale raczej jako ostrzeżenie niż groźba. Jak widać, nie jest dobrym materiałem na psa stróżującego. Ze względu na rozmiary i aktywność nie zaleca się go dla osób starszych i emerytów.
W Polsce psy te nie są właściwie wcale znane, ich występowanie ogranicza się głównie do miejsca pochodzenia – Francji. Wynika to zapewne ze stosunkowo niedawnego odnowienia rasy, a więc i małej ilości osobników, co przekłada się na koszt szczenięcia. Innym czynnikiem wstrzymującym popularyzację rasy są jej duże potrzeby względem warunków życia i nie wyróżniający się niczym specjalnym na tle innych psów tego typu wygląd.
