Chesapeake Bay retriever - pływający pies aporter z Zatoki Chesapeake w USA

Historia Chesapeake Bay retrievera

Historyczne przekazy z początku XIX wieku opisują początki Chesapeake Bay retrievera jako niezwykle dramatyczne. Jego rasa pochodzi od dwóch psów uratowanych po katastrofie statku przy brzegach stanu Maryland w 1807 roku. Samiec Sailor i suczka Canton (nazwana od nazwy statku) należały najprawdopodobniej do rasy Nowofundland, bądź nieistniejących już psów wodnych Świętego Jana. Nie jest udokumentowane, czy Sailor i Canton rozmnażały się między sobą czy po prostu nowa rasa powstała w wyniku krzyżówek tej dwójki z irlandzkimi spanielami dowodnymi i psami gończymi w typie coonhounda z Zatoki Chesapeake, ale to właśnie te dwa psy uważa się za przodków rasy Chesapeake Bay retriever.

W XIX wieku psy zrodzone z krzyżówek z ocalałą z katastrofy dwójką były przez dziesięciolecia szkolone do polowania na ptactwo wodne w najbardziej niesprzyjających warunkach pogodowych oraz wodnych. Potrafiły przedzierać się przez lód i stawiać czoła silnym wiatrom i przypływom, w czym pomagała im dwuwarstwowa sierść idealnie przystosowana do surowych, mroźnych warunków Zatoki Chesapeake.

Już w 1878 roku Chesapeake Bay retriever  został uznany przez amerykański Kennel Club za jedną z pierwszych ras psów nie tylko wśród retrieverów. Retriever ten, nazywany pieszczotliwie chessie, jest stale popularny w swojej ojczyźnie i nieco mniej znany poza nią. W 1964 roku został uznany za oficjalną rasę psa stanu Maryland. Wśród jego właścicieli byli między innymi prezydent USA Theodore Roosevelt, senator John McCain i zmarły tragicznie aktor z serii filmów “Szybcy i Wściekli”, Paul Walker. W Polsce jest to rasa mało znana, choć działają w naszych kraju nieliczne hodowle, w których możemy kupić Chesapeake Bay retrievera.

Najważniejsze cechy wyglądu Chesapeake Bay retrievera

Według klasyfikacji FCI Chesapeake Bay retriever należy do grupy 8 - Aportery, płochacze i psy dowodne i sekcji 1 - aportery. To mocny, silnie zbudowany pies średniej wielkości, który z wyglądu przypomina labradora retrievera. Jego wysokość w kłębie wynosi 53-61 cm dla suki i 58-66 cm dla psów, a waga odpowiednio 25 - 32 kg i 29,5 - 36,5 kg.

Czaszka Chesapeake Bay retrievera jest szeroka i okrągła, stop umiarkowany. Kufa mniej więcej tej samej długości co czaszka, zwężająca się, ale nie spiczasta. Oczy są średniej wielkości, szeroko rozstawione o barwie żółtawej i bursztynowej. Są również przejrzyste i nadają psu inteligentnego wyrazu. Uszy osadzone wysoko są małe w stosunku do głowy i luźno z niej zwisają.

Tułów jest średniej długości, nie powinien być krępy. Grzbiet jest krótki, zwarty i mocny, klatka piersiowa głęboka i szeroka. Zad znajduje się na tej samej wysokości co kłąb lub nieco wyżej. Kończyny są średniej długości, proste i muskularne. Łapy są zajęcze z błoną pławną między dobrze zaokrąglonymi, zwartymi palcami. Ogon jest średniej długości, prosty lub nieznacznie wygięty. Nie może być ani zawinięty, ani skręcony.

Szata i umaszczenie Chesapeake Bay retrievera

Preferowane jest jednolite umaszczenie Chesapeake Bay retrievera, które powinno być jak najbardziej zbliżone do jego naturalnego otoczenia. Najczęściej spotykane są wszelkie odcienie brązu lub kolor suchej trawy, przy czym żaden z nich nie jest preferowany. Dopuszczalne są białe znaczenia w postaci niewielkiej plamki na klatce piersiowej, brzuchu i na palcach łap.

Sierść retrivera powinna być odporna na wodę w takim samym stopniu jak upierzenie kaczek. Po wyjściu psa z wody i otrzepaniu się sierść nie powinna być mokra, jedynie nieznacznie wilgotna. Na jej dwuwarstwową budowę składa się gruby i krótki włos okrywowy oraz wełnisty, obfity i delikatny podszerstek, które wspólnie tworzą nieprzemakalną osłonę.

Charakter i aktywności Chesapeake Bay retrievera

Chesapeake Bay retriever to bystry i inteligentny pies o wesołym usposobieniu. Ma także czuły i opiekuńczy charakter, jednocześnie jest odważny, chętny do pracy i czujny. Największe zamiłowanie ma do wody i, jeśli tylko funkcjonuje jako pies do towarzystwa, powinien być jak najczęściej zabierany podczas spacerów w okolice zbiorników wodnych, w których może spożytkować swoją aktywność. Podczas długich i aktywnych spacerów można z nim również ćwiczyć aportowanie, a także takie formy kynologicznych sportów jak agility, obedience i sportowe tropienie.