Chausie – domowy kot o dzikim wyglądzie

Kot błotny – przodek Chausie

Chociaż Chausie pojawił się na świecie dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku, to jego dziki przodek ma historię sięgającą kilka tysięcy lat wstecz. Kot błotny obok kota nubijskiego to rasy znane i cenione w starożytnym Egipcie, których wizerunki uwieczniono na wielu malowidłach z tamtego okresu. 

Kot nubijski jest zresztą protoplastą dzisiejszych kotów domowych, czego nie można powiedzieć o kocie błotnym, który do dzisiaj zachował swój dziki charakter. Łacińska nazwa kota błotnego to felis chaus i tym samym łatwo możemy się domyślić, skąd wzięło się nazwa Chausie dla nowej, kociej hybrydy.

Kot błotny z wyglądu przypomina kota domowego, ale ma większą masę i wagę dochodzącą do 12 kg, a wysokość nawet do pięćdziesięciu centymetrów. W starożytnym Egipcie żył wspólnie z ludźmi i brał udział w polowaniach na ptactwo, a po śmierci był mumifikowany. Zamieszkiwał nie tylko Afrykę Północną, ale też kraje Bliskiego Wschodu i Indochiny. Już w tych dawnych czasach dochodziło do krzyżówek między kotem błotnym i kotami domowymi.

Historia Chausie

Ci którzy widzieli na Netflixie popularny dokument „Król tygrysów” doskonale zdają sobie sprawę z tego, że Amerykanie mają bzika na punkcie dzikich kotów. To upodobanie nie ogranicza się jedynie do hodowli, ale też do krzyżowania zwierząt w celu uzyskania nowych, atrakcyjnych ras. Nie powinno zatem dziwić, że ktoś wpadł również na pomysł krzyżowania kota błotnego z domowym. Miał w ten sposób powstać kot, u którego dziki wygląd szedłby w parze z przyjaznym usposobieniem. W ten właśnie sposób na świat przyszedł chausie.

Pierwsze osobniki powstały w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Nie do końca jednak spełniały oczekiwania hodowców i na jakiś czas porzucono program hodowlany. W Ameryce jednak niczego nie porzuca się definitywnie i już w latach dziewięćdziesiątych ponownie zaczęto tworzyć nową linię kotów z połączenia kota błotnego i domowego. Tym razem rezultaty były coraz lepsze i kariera chausie nabierała coraz większego rozpędu. 

Chausie został zarejestrowany w 1995 roku przez organizację TICA (The International Cat Association), a w 1993 roku został uznany jako rasa o statusie Championship co oznacza, że kota można pokazywać na wystawach. Jednak FIFe, czyli Międzynarodowa Federacja Felinologiczna wciąż nie uznała chausie i traktuje tego kota jedynie jako hybrydę.

Najważniejsze cechy wyglądu chausie

Chausie występuje zarówno w rozmiarze średnim i dużym, niemal wielkości Maine Coona. To wysoki kot o smukłej budowie i gibkim, muskularnym ciele. Jego waga zamyka się w przedziale 6-9 kg dla samic i 6-11 kg dla samców, a wysokość odpowiednio 40-45 cm i 40-50 cm. Wyraźnie zatem widać, że mamy do czynienia z naprawdę dużym kotem.

Głowa chausie jest średniej wielkości o kształcie zmodyfikowanego klina z wydatnymi kośćmi policzkowymi. Oczy są średniej wielkości, blisko osadzone, owalne, o barwie żółtej i złocistej, które są preferowane przez hodowców. Mniej pożądany jest kolor orzechowy i jasnozielony. Uszy chausie są duże, wysoko osadzone i zaokrąglone na końcach, zakończone charakterystycznymi pędzelkami.

Klatka piersiowa jest szeroka, tułów długi i zarazem zwarty, ogon średniej wielkości, do dwóch trzecich długości ciała i gruby u nasady. Kończyny są długie i mocne, tylne dłuższe od przednich. Zaokrąglone stopy są średniej wielkości.

Według standardu TICA dopuszcza się trzy rodzaje umaszczenia: solid black, czyli jednolicie czarne, brown ticked tabby, czyli złociście brązowe i black grizzled ticked tabby czyli srebrne, określane też jako czarno-siwe pręgowane, które najbardziej przypomina umaszczenie kota błotnego.

Sierść chausie jest krótka i przylegająca. Podszerstek jest miękki i delikatny, włos okrywowy twardy. 

Charakter i aktywności chausie

Chausie to kot przyjazny, towarzyski, lojalny i pomimo dzikiego wyglądu dosyć dobroduszny. Koty tej rasy są również bardzo inteligentne, ciekawe świata i wyjątkowo aktywne. Budowa ich kończyn predestynuje je do częstego biegania i wykonywania wysokich skoków, zresztą koty błotne cenione były w starożytnym Egipcie za te właśnie cechy, i dlatego wykorzystywano je do polowania na ptactwo.

To kot, któremu trzeba zapewnić w ciągu dnia dużą dawkę aktywności, inaczej będzie się nudził. Właściciela czeka zatem dużo wspólnej zabawy, której nie można kotu odmawiać, ponieważ źle to wpłynie na jego psychofizyczny komfort. W domowym otoczeniu trzeba zapewnić mu miejsce do wspinaczki, wysoki drapak i interaktywne zabawki, żeby mógł bawić się samemu podczas nieobecności właściciela.