Chart polski - potężny wzrostem polski pies myśliwski

Historia charta polskiego

Początki charta polskiego datuje się na XII wiek, wzmianki na jego temat pojawiały się już w kronikach Galla Anonima. Jego przodkami były najprawdopodobniej charty azjatyckie w typie saluki. Polska szlachta polowała z chartami głównie na ptactwo w typie dropi oraz na zające i lisy, a także na większe zwierzęta jak sarny, a nawet wilki.

Do końca XIX wieku wygląd charta polskiego w zasadzie nie uległ zmianie, na co są dowody w postaci grafik z jego wizerunkami. Na terenach Europy Środkowej i Wschodniej charty ewoluowały w większe i mocniejsze w budowie psy niż charty z południa kontynentu i są od nich bardziej odporne na niższe temperatury. 

Do polowania chart polski potrzebował rozległych, otwartych przestrzeni, których w początkach dwudziestego wieku było coraz mniej, ponieważ wiele takich terenów zaczęto grodzić jako własność prywatną - tym samym wartość użytkowa tego polującego w galopie psa zaczęła maleć. Co prawda do wybuchu drugiej wojny światowej psy te nadal były wykorzystywane w myślistwie, niestety wojna i to, co nastąpiło po niej, przyniosło niemal całkowitą zagładę tej rasy. Zakazano polowania z chartem polskim, psy były tępione za swoje związki z polską szlachtą i wiele z nich trafiło do rąk kłusowników. Wydawało się, że nic już nie uratuje tej rasy, jednak w latach siedemdziesiątych sytuacja odwróciła się i przystąpiono do odtwarzania populacji charta polskiego.

Współczesną hodowlę rozpoczął Stanisław Czerniakowski, który sprowadził do Polski charty z Rostowa nad Donem i z ich potomstwa oficjalnie zarejestrowano pierwszy miot chartów polskich. W 1989 roku rasa została wpisana do rejestru FCI, jednak nadal pozostaje w Polsce bardzo rzadkim psem. Wszystko za sprawą restrykcyjnych zapisów, w myśl których z chartami, nie tylko polskimi, nie wolno polować, a na ich posiadanie trzeba mieć specjalne pozwolenie.

Najważniejsze cechy wyglądu charta polskiego

Według klasyfikacji FCI chart polski należy do grupy 10 - charty oraz sekcji 3 - charty krótkowłose. Przez wiele stuleci był wykorzystywany w myślistwie do polowania w różnych kombinacjach - w parach, we trójkę, na różną zwierzynę, najczęściej idąc przy jadącym konno myśliwym i ruszając w pogoń na dźwięk komendy. Chart polski należy do bardzo dużych psów i szczyci się mocniejszą budową od innych popularnych chartów krótkowłosych. Ma zwarta budowę ciała, mocny kościec i wyraźną muskulaturę na wydłużonej sylwetce. Jego wysokość w kłębie wynosi 68 - 75 cm dla suk i 70 - 80 cm dla psów, a waga między 35 i 45 kilogramów dla obu płci.

Głowa jest mocna, długa i sucha, ze stosunkiem czaszki do kufy 1:1. Czaszka jest płaska ze słabo zaznaczoną bruzdą czołową i ledwie widocznym stopem, kufa jest mocna i zwęża się łagodnie w kierunku nosa, nie tak spiczasta jak u innych chartów. Nos jest duży, czarny lub ciemny. Oczy są duże, wyraziste, lekko ukośne, o kształcie migdała. Ich barwa może być ciemnobrązowa lub bursztynowa, a spojrzenie czujne i przenikliwe. Uszy osadzone na poziomie oczu są średniej wielkości, wąskie i mięsiste.

Grzbiet jest prosty i lekko wysklepiony w części lędźwiowej, lędźwie szerokie i muskularne, zad długi, muskularny i łagodnie spadzisty, klatka piersiowa bardzo pojemna. Kończyny są długie, suche i dobrze umięśnione, łapy owalne ze zwartymi, dobrze wysklepionymi palcami. Ogon jest długi, z końcówką zakręconą ku górze. Jest mocno osadzony i nisko noszony, ale nie luźno tylko prosto.

Szata i umaszczenie charta polskiego

U charta polskiego dopuszczalne są wszystkie rodzaje i kolory umaszczenia. Ważne, aby brzegi powiek i wierzchołek nosa były czarne lub ciemne, kolor różowy w tym miejscu jest uznawany za wadę.

Szata charta polskiego jest krótka, twarda i sprężysta, jednak nie jest ułożona równomiernie na całym ciele. Dłuższa jest na kłębie, tylnej stronie ud i spodniej części ogona, tworząc wyraźne portki i pióro.

Charakter i aktywności polskiego charta

Chart polski to pies o zrównoważonym usposobieniu, odważny i pewny siebie. Jak inne charty jest samodzielny i wytrzymały, ale ma też silny instynkt terytorialny, w przeciwieństwie do innych psów z tej grupy. Bardzo przywiązuje się do właściciela, ale jest powściągliwy w okazywaniu uczuć.

Jako że nie wykorzystuje się go obecnie jako psa myśliwskiego, charty sprawdzają się głównie w coursingu i innych rodzajach psich wyścigów. Potrzebują długich, aktywnych spacerów, można z nimi uprawiać jogging lub przejażdżki rowerowe.