Buhund norweski – potomek psów wikingów?

Pochodzenie i historia rasy

Nazwa buhund norweski wywodzi się od norweskiego słowa bu, które oznacza w tym języku prosty budynek albo bydło. Człon hund oznacza psa. Buhund zatem jest psem, który zajmował się przede wszystkim pasterstwem, ale służył też czasem jako pies stróżujący, strzegący gospodarstw przed drapieżnikami lub brał udział w polowaniach. Prawdopodobnie mogły być też czasem wykorzystywane do ciągnięcia sań. Przodkowie rasy pochodzą już z początków pierwszego tysiąclecia. Kości psów odnaleziono między innymi w okolicach wykopalisk z pierwszych wieków naszej ery, nieopodal dawnych siedzib wikingów. Innym ciekawym punktem, w którym leżały szczątki tych zwierząt są wykopaliska w Gokstad. Rasa ta do dnia dzisiejszego występuje przede wszystkim na terenie Skandynawii, szczególnie w Norwegii. Poza tym obszarem jest słabo znana i mało popularna. Obecnie buhund norweski trzymany jest przede wszystkim jako zwierzę domowe, które cenione jest za swój spokój. Z tego powodu psów tej rasy używa się czasami jako psów terapeutycznych, zarówno w terapii z dorosłymi, jak i z dziećmi.

Buhund norweski – wygląd i pielęgnacja

To średniej wielkości psy, które osiągają wysokość w kłębie do 47 centymetrów u samców i do 45 centymetrów u samic. Prawidłowa waga zdrowego dorosłego psa powinna oscylować w granicach 14-18 kilogramów u samców i 12-16 kilogramów u samic. Budowa krępa o kwadratowym profilu. Grzbiet prosty, mocny, opadający w stronę zada zakończonego średniej długości kudłatym ogonem, który uniesiony jest nieznacznie do góry i zawija się w pętlę nieznacznie kładąc w stronę pleców. Głowa jest proporcjonalna do reszty ciała, płaska, z okrągłymi, ciemnymi oczami. Średniej wielkości trójkątne uszy są sterczące do góry i wysoko osadzone na głowie. Buhund norweski prezentuje typową sylwetkę dla szpica. Sierść średniej długości, dwuwarstwowa – obfity podszerstek. Włos wierzchni jest delikatny, ale twardy w dotyku, prosty, swobodnie opadający. Umaszczenie biszkoptowe, czerwonawo-żółte, czasami występują miejscami ciemniejsze włosy. Białe elementy nie są dobrze widziane w hodowli. Sierść wystarczy raz w tygodniu przeczesać. Zabieg ten należy przeprowadzać częściej w okresie linienia, które ma miejsce zazwyczaj dwa razy w roku.

Zdrowie i potencjalne choroby

Buhund norweski dożywa przeciętnie 14 lat i cieszy się całkiem dobrym zdrowiem. Zawdzięcza to między innymi temu, ze rasa była kształtowana w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych, na przestrzeni wieków nabrała zatem dużej odporności. Sporadycznie występuje dysplazja stawu biodrowego i problemy ze wzrokiem. Chorób o podłożu genetycznym nie odnotowano.

Buhund norweski – idealny materiał na przyjaciela

Jeżeli mieszkasz w domu i szukasz idealnego psa do towarzystwa, buhund norweski świetnie sprawdzi się w tej roli. Zwierzęta te są niezwykle przyjacielskie i czułe. Chętnie przyjmują pieszczoty i same często się o nie dopominają. Wykazują ogromną cierpliwość i nie przejawiają agresji, więc nadadzą się do domu z dziećmi. Chętnie będą się z nimi bawiły, a odpowiednio ułożone staną się ich wiernymi stróżami i nie dopuszczą do nich obcych osób. Te cechy charakteru sprawiły, że buhundy często wykorzystuje się do pracy z ludźmi niepełnosprawnymi, między innymi służą jako psy przewodnicy. Niektóre z nich od młodości są odpowiednio układane, aby później uczestniczyć w zajęciach zooterapii. Będą również czułe wobec osób starszych i umiejętnie wykażą się delikatnością i spokojem.

undefined

Kluczowe jest jednak pamiętanie o tym, aby zapewnić buhundowi norweskiemu dużą dawkę ruchu każdego dnia. Musi on wyładować swoją energię, w przeciwnym wypadku zacznie przejawiać frustrację, która skończy się między innymi niszczeniem rzeczy i hałasowaniem. Podobnie będzie w przypadku poświęcania psu niedostatecznej uwagi. Buhund norweski bardzo ceni sobie uznanie i pochwałę otrzymaną od właściciela. Jest pojętny i inteligentny, świetnie sprawdzi się w agility i jako uczestnik biegowych i rowerowych wypadów za miasto. Mając to wszystko na uwadze można słusznie wnioskować, ze jest to bardzo wszechstronna rasa, której przedstawiciele świetnie nadają się na członków rodziny.