Historia Broholmera
Psy tak potężne jak broholmer mają za swoich przodków molosy, które w dawnych wiekach były powszechne w Europie. Do Danii mogły zostać przywiezione z terenów Wielkiej Brytanii przez Wikingów, którzy hodowali molosy już we wczesnym średniowieczu. W późniejszym okresie psy były krzyżowane między innymi z dogiem niemieckim, a w XVIII wieku z mastifami angielskimi.
Psy te pełniły wiele funkcji użytkowych. Stróżowały w osadach, strzegąc dobytku i zwierząt hodowlanych, pełniły funkcje psów zaganiających bydło na targ, a nawet wykorzystywano je do polowania na dziki i jelenie. Do rozwoju hodowli potężnych duńskich psów przyczynił się bardzo król Danii, Fryderyk VI Oldenburg, który panował na przełomie XVIII i XIX wieku.
Około 1850 roku nadworny łowczy hrabia Niels Frederik Sehested postanowił rozpocząć planowaną hodowlę tych psów z zamiarem stworzenia obowiązującej rasy. Psy zostały nazwane broholmer od Broholmu, czyli nazwy miejscowości i zarazem zamku Sehesteda. Broholmery zdobyły szybko dużą popularność, a hrabia rozdawał szczeniaki tylko tym zainteresowanym osobom, które obiecały wspierać go w rozwoju rasy. Przez wiele lat, od 1859 do 1929 roku hodowlę psów tej rasy prowadziło również zoo w Kopenhadze.
Broholmer w XX wieku
Niestety wojenne zawirowania w XX wieku okazały się dla broholmerów bardzo zgubne. Rasa w zasadzie nie przetrwała drugiej wojny światowej, a w większości wsobny chów również miał swój udział w podupadnięciu hodowli broholmerów.
Odbudowę populacji rozpoczął w latach siedemdziesiątych Jette Weis, który rozpoczął poszukiwania psów w typie broholmera w całej Danii. Okazało się, że istnieją jeszcze osobniki, które odpowiadają wzorcowi z XIX wieku, na dodatek nie tylko w charakterystycznym dla tej rasy płowym umaszczeniu, ale i w czarnym. Od tego momentu rozpoczęła się planowana hodowla broholmerów, a nowy wzorzec został zarejestrowany w FCI w 1982 roku.
Rasa została pomyślnie zrekonstruowana, jednak aż do 2001 roku nie można było wywozić broholmerów poza granice Danii. Obecnie każdy, kto chce zostać właścicielem psa tej rasy, musi zapisać się do jej duńskiego klubu, płacić składkę i złożyć pisemne zobowiązanie, że będzie przestrzegał wymogów klubu odnośnie wychowania broholmera.
Najważniejsze cechy wyglądu Broholmera
Według klasyfikacji FCI broholmer należy do grupy 2 - pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła i do sekcji 2.1 - molosy typu mastifa. To dużych rozmiarów silny i masywny pies, którego charakterystyczną cechą jest luźna skóra na grubej szyi oraz masywna, duża i szeroka głowa. Jego sylwetkę można wpisać w prostokąt, a podczas aktywności ruch psa jest wydajny i harmonijny. Duże wrażenie robią jego podstawowe rozmiary, wysokość w kłębie wynosi dla suk około 70 cm, dla psów około 75 cm, a waga odpowiednio 40-60 kg i 50-70 kg.
Głowa, jak już wyżej zostało wspomniane, jest masywna, szeroka i sprawia wrażenie ciężkiej. Czaszka jest szeroka i płaska, stop słabo zaznaczony. Kufa jest masywna i krótka w stosunku do czaszki, nos duży i czarny. Oczy są okrągłe w kolorze jasnego lub ciemnego bursztynu. Spojrzenie broholmera jest bardzo pewne siebie. Uszy są wysoko osadzone, średniej wielkości, zwisają swobodnie wzdłuż policzków.
Grzbiet jest długi i prosty, klatka piersiowa pojemna i głęboka, zad średniej długości i lekko opadający. Kończyny mocne, proste i dobrze umięśnione, łapy zaokrąglone i zwarte. Ogon jest nisko osadzony i gruby u nasady, podczas spoczynku wisi, podczas ruchu jest uniesiony, jednak nie powyżej linii grzbietu.
Szata i umaszczenie Broholmera
Najpopularniejsza maść u broholmera jest złocisto-ruda. Maść żółta występuje często w połączeniu z czarną maską. Występuje też maść czarna. Białe znaczenia na piersi, łapach i ogonie są dopuszczalne.
Szata jest dwuwarstwowa. Włos okrywowy jest krótki, twardy i przylegający, podszerstek obfity.
