Broholmer – gigant o kochającym sercu

Historia i pochodzenie rasy

Przodkami broholmera były prawdopodobnie brytyjskie molosy, które dotarły na terytorium współczesnej dani na łodziach wikingów. Inna prawdopodobna wersja wydarzeń mówi o tym, że to psy sprowadzone z terytorium Imperium Karolińskiego dały początek rasy. Nazwa broholmer pochodzi od nazwy duńskiej posiadłości ziemskiej Broholm położonej na północ od miasta Svendborg na duńskiej wyspie Funen. Dodatkowo jak się okazało w czasie wykopalisk przeprowadzanych na terytorium Dani, szczątki psów w typie molosów odnajdywano w starych wikińskich osadach pochodzących jeszcze ze średniowiecza. Broholmery to silne psy o wielorakich funkcjach użytkowych – zarówno były psami stróżującymi, jak i wykorzystywano je w czasie polowań na grubą zwierzynę, często lokalne leśne drapieżniki, które mogły zagrażać ludziom i stadom.

Istotną rolę w rozwijaniu i popularyzacji rasy odegrał między innymi Fryderyk VI Oldenburg, król Danii. Pierwsza profesjonalna hodowla została założona właśnie w posiadłości Broholm przez nadwornego łowczego hrabiego Nielsa Frederika Sehesteda. Wzorzec rasy został stworzony w 1886 roku, w 1982 roku został zatwierdzony przez FCI. Druga wojna światowa tak samo jak i w przypadku wielu innych europejskich ras psów zebrała spore żniwo  i rasę w pewnym momencie uznano za wymarłą. Podjęto jednak udane próby rekonstrukcji rasy. Jeszcze do roku 2001 sprzedaż broholmerów za granicę był prawnie zakazana, ale w pewnym stopniu zakaz ten zniesiono i obecnie można kupić psy tej rasy ale proces zakupu nadal jest obłożony bardzo wieloma ograniczeniami. Trzeba też spełniać dosyć rygorystyczne warunki stawiane przez hodowców. Taki stan rzeczy wynika prawdopodobnie z trudu, jaki włożono w odtworzenie rasy, której liczebność nadal nie jest zbyt stabilna.

Broholmer – wygląd i pielęgnacja

To duże psy, które osiągają wysokość w kłębie do 75 centymetrów u samców i do 70 centymetrów u samic. Prawidłowa waga zdrowego dorosłego psa powinna oscylować w granicach 65-90 kilogramów u samców i 40-60 kilogramów u samic. Broholmer ma bardzo masywną, nieco ociężałą budowę. Jego sylwetka wpisuje się w prostokąt, jest silnie umięśniona. Skóra w niektórych miejscach jest nieco pofałdowana (kark, szyja czasem przednia część pleców). Grzbiet prosty, bardzo delikatnie wysklepiony, ogon długi, gruby, swobodnie opadający aż do stawu kolanowego. Głowa u góry lekko okrągła, pysk wysunięty z nieco zadartym do góry, dużym nosem z szerokimi nozdrzami. Silna szczęka z delikatnie cofniętą żuchwą. Sierść krótka na całym ciele, dwuwarstwowa – gęsty podszerstek. Włos okrywowy przylegający, raczej miękki w dotyku. Umaszczenie jednolite w różnych odcieniach jasnego brązu i bursztynu. Pielęgnacja sierści jest niewymagająca – od czasu do czasu wystarczy przeczesać psa szczotką.

Zdrowie i potencjalne choroby

Broholmer żyje przeciętnie krótko, bo około 11 lat, ale cieszy się dobrym zdrowiem. Jedynymi problemami, jakie mogą się pojawić, są skłonności do dysplazji stawów biodrowych. Obciążeń genetycznych nie odnotowano.

Broholmer – spokojny gigant

Psy tej rasy raczej nie przejawiają tendencji do okazywania agresji. To spokojni domatorzy o silnym instynkcie terytorialnym. Z tego powodu świetnie sprawdzą się jako zwierzęta stróżujące na grodzonej posesji. Odstraszać będą jednak raczej swoim rozmiarem i wyglądem, a nie zachowaniem. Jak na molosy, potrzebują stosunkowo dużo ruchu, ale mogą być trzymane w dostatecznie dużym mieszkaniu pod warunkiem energicznych, codziennych spacerów. Są zdecydowanie przyjaźnie nastawione do wszystkich członków rodziny i chętnie otaczają ich opieką. Tak naprawdę są to ogromne pieszczochy, które będą zabiegać o ciągłą uwagę opiekuna. Potrafią jednak być też niezależne i nie najgorzej znoszą samotność, o ile są do nie przyzwyczajone i wiedzą, że później opiekun poświęci im dostateczną ilość czasu i uwagi. Nie nadaje się do domu z bardzo małymi dziećmi głównie ze względu na duże rozmiar – może nie dostosować odpowiednio swojej siły i przypadkiem wyrządzić dziecku krzywdę np. podczas zabawy. Pamiętajmy, że psy te ważyć mogą nawet 90 kilogramów!