Wyszukaj w serwisie
Psy Koty Inne zwierzęta Nasze ZOO Głosem eksperta Pozostałe quizy
Swiatzwierzat.pl > Psy > Braque d’Auvergne – zapatrzony w swojego opiekuna
Bartosz Simiński
Bartosz Simiński 24.03.2022 18:41

Braque d’Auvergne – zapatrzony w swojego opiekuna

Braque d’Auvergne – zapatrzony w swojego opiekuna
https://pixabay.com

Braque d’Auvergne – historia i pochodzenie rasy

Braque d’Auvergne należy do grupy francuskich wyżłów. Jej dokładne pochodzenie nie jest znane. Wskazuje się przede wszystkim na skrzyżowanie wyżła francuskiego i pointera lub na mieszankę różnych odmian przodków wyżła francuskiego. Znane jest jednak miejsce powstania jednolitej wersji rasy – Owernia, czyli region w centralnej Francji. Od jego nazwy pochodzi nazwa rasy (najczęściej podawana w różnych krajach właśnie w języku francuskim). Pierwsze pisemne wzmianki o istnieniu rasy pochodzą z 1814 roku. Braque d’Auvergne był przede wszystkim psem myśliwskim. Dzięki dobrym cechom charakteru i skuteczności w działaniu rasa szybko rozprzestrzeniła się na inne obszary Francji. W pewnym momencie w hodowli podjęto próby krzyżowania tych psów z angielskimi pointerami, w efekcie czego powstały dwa typy psów: dawny typ Braque d’Auvergne i Braque d’Auvergne typie parisienne. Dodanie zróżnicowania genetycznego przez mieszanie ras miało na celu stworzenie odmiany o nieco lżejszej budowie, która sprawdziłaby się lepiej w polowaniach na inny typ zwierzyny. Obecnie rasa ta jest bardzo mało popularna, znana właściwie tylko w swojej ojczyźnie.

Wygląd i pielęgnacja

Są to psy stosunkowo duże i osiągają wysokość w kłębie do 63 centymetrów u samców i do 60 centymetrów u samic. Waga zdrowego dorosłego psa nie powinna przekraczać 25 kilogramów. Braque d’Auvergne ma krępą, atletyczna budowę. Elegancka i majestatyczna sylwetka pozwala mu na lekki, energiczny chód. Typ budowy zbliżony do formy kwadratu. Głowa jest proporcjonalna do reszty ciała, pysk wydłużony z dużym nosem. Uszy długie, dosyć nisko osadzone, półkoliście zakończone, swobodnie zwisają wzdłuż głowy i kończą się wyraźnie poniżej żuchwy. Oczy średniej wielkości, owalne, szeroko rozstawione, ciemne. Ogon prosty, długi, równoległy z grzbietem. Sierść krótka i lśniąca, miękka w dotyku ale sztywna. Umaszczenie białe z czarnymi cętkami lub białe z czarnymi plamami. Pielęgnacja sierści nie sprawia kłopotów. Raz w tygodniu należy wyczesać pas aby pozbyć się martwych włosów i zanieczyszczeń.

Braque d’Auvergne – zdrowie i potencjalne choroby

To bardzo odporna rasa psów, która nie jest podatna na choroby. Brak także tendencji do pojawiania się problemów o podłożu genetycznym. Braque d’Auvergne żyje przeciętnie 12-13 lat i cieszy się dobrym zdrowiem.

Wymagający ruchu myśliwy o dużym sercu

Braque d’Auvergne jest rasą bardzo przyjacielską i szybko nawiązuje kontakt z domownikami i nowymi w jego otoczeniu ludźmi. Ma tendencję do przelewania swojej miłości na jednego opiekuna, któremu będzie bezwzględnie wierny i posłuszny. Innym członkom rodziny może w tej sytuacji być nieco trudniej dyscyplinować zwierzę, bo nie będzie ono widziało w nich wystarczającego autorytetu.  Nie znaczy to jednak, ze będzie podejmowało próby dominacji lub że pies okaże złość – po prostu może zignorować polecenia, których nie ma ochoty wykonać. W kontakcie z dziećmi rasa ta jest serdeczna i wyrozumiała. Braque d’Auvergne bardzo źle znosi samotność i wymaga dużej ilości uwagi. Często jest tak, ze próbuje wszędzie podążać za swoim właścicielem i towarzyszyć mu we wszystkich codziennych aktywnościach. Z tego powodu od szczenięcia należy uczyć te psy odpowiedniego znoszenia okresów przebywania bez towarzystwa człowieka. Pies, który będzie wiedział, że stan ten jest tylko tymczasowy, zaakceptuje swoje położenie. Brak prawidłowego ułożenia i tresury może skutkować chęcią postawienia na swoim i ujawnieniu tendencji destruktywnych.

Rasa ta wymaga zapewnienia dużych ilości ruchu. Nie nadaje się zatem do trzymania w bloku. Podczas spacerów trzeba bacznie obserwować naszego podopiecznego – silny instynkt myśliwski może sprawić, że braque d’Auvergne pobiegnie za zwęszonym zapachem dzikiego zwierzęcia i trudno go będzie zdyscyplinować. Istotna jest socjalizacja z innymi psami już od pierwszych miesięcy życia. Spacery są w tym celu świetną okolicznością. Jeżeli chcemy trzymać w domu jeszcze inne zwierzęta, możemy spodziewać się przejawów zazdrości.

Tagi: Polska