Bouvier des Ardennes - groźny z wyglądu wszechstronny pies pasterski

Historia psa rasy Bouvier des Ardennes

W przeszłości wszystkie psy pasterskie z terenów Francji i Belgii, które pomagały przy wypasie bydła, były określane mianem bouvier. Słowo to oznacza zarówno pasterza, jak i kogoś zajmującego się bydłem. Wiele regionów miało swój własną odmianę takiego psa, ale do czasów współczesnych przetrwały bardzo nieliczne. Również Bouvier des Ardennes, czyli pies pasterski z Ardenów, nie miał w poprzednim stuleciu łatwego życia, ponieważ rozwój jego populacji zahamowały dwie wojny światowe i postęp cywilizacyjny, który zmechanizował hodowlę bydła i rolnictwo.

Największy rozwój tej rasy przypadał na XIX wiek. Wykorzystywano wtedy Bouvier des Ardennes nie tylko przy wypasie bydła, ale także do polowań na dziki i jelenie, co jest dość nietypowe jak na psa pasterskiego. Rasa kształtowała się pod wpływem surowych warunków klimatycznych, trudnego terenu i skromnych warunków życia, w których mogły przetrwać jedynie najsilniejsze osobniki. Do dzisiaj trwają spory na temat pochodzenia bouviera z Ardenów. Według jednych badaczy są rdzenną rasą psów pasterskich z belgijskich Ardenów, według innych są krzyżówką owczarka belgijskiego i pikardyjskiego.

W XX wieku, po wojnach światowych i przy zaniku rolnictwa oraz hodowli bydła mlecznego w Ardenach rasa ta była niemal w całkowitym zaniku, jednak jej populacja została odnowiona, głównie przez hodowców z innych terenów Belgii. Jeszcze przed druga wojną światową, w 1923 roku Bouvier des Ardennes został uznany przez Belgijski Związek Kynologiczny, natomiast na uznanie rasy przez FCI trzeba było poczekać do 1963 roku. Odnowiony wzorzec dla Bouvier des Ardennes powstał już na przełomie wieków, w 2000 roku.

Najważniejsze cechy psa rasy Bouvier des Ardennes

Według klasyfikacji FCI Bouvier des Ardennes należy do grupy 1 - psy pasterskie i zaganiające i sekcji 2 - psy zaganiające. Próby pracy w przypadku tej rasy są wymagane. To przede wszystkim pies użytkowy, współcześnie funkcjonujący bardziej jako pies stróżujący i pilnujący gospodarstw niż pies pasterski. Bouvier des Ardennes to pies średniej wielkości, krótki, krępy i dobrze umięśniony z twardą i zmierzwioną sierścią i można powiedzieć, że z groźnym, surowym wyglądem. Nawet kiedy bierze udział w wystawach, nie musi prezentować się elegancko, gdyż w jego przypadku ważniejsze są cechy użytkowe. Jego wysokość w kłębie wynosi 52-56 cm dla suk i 56-62 cm dla psów, a waga odpowiednio 22-28 kg i 28-35 kg. Samce są wyraźnie większe od samic. 

Głowa Bouvier des Ardennes jest mocna i raczej krótka. Czaszka szeroka i płaska z wyraźnie, choć nieprzesadnie, zaznaczonym stopem. Nos jest duży i zawsze czarnego koloru, kufa szeroka i mocna. Oczy są średniej wielkości, owalne, z czarnym obramowaniem powiek i o ciemnej barwie. Uszy są wysoko osadzone, małe i trójkątne. Powinny stać i mieć zaostrzone końcówki, choć zdarza się, że są złamane w połowie lub na końcówce ucha.

Grzbiet jest dobrze umięśniony, szeroki i mocny, a nawet giętki, lędźwie krótkie, szerokie i lekko wysklepione, zad szeroki i poziomy, klatka piersiowa głęboka. Kończyny proste, dobrze umięśnione i z mocnego kośćca, łapy okrągłe i zwarte ze sprężystymi opuszkami. Ogon u Bouvier des Ardennes jest często krótki lub szczątkowy, gruby i wysoko osadzony. 

Szata i umaszczenie Bouvier des Ardennes

Dopuszczalny jest każdy rodzaj umaszczenia z wyjątkiem białego. Najczęściej występuje maść będąca mieszaniną szarych, czarnych i płowych włosów w odcieniach od jasno do ciemnoszarego. Rzadziej występuje maść barwy słomy lub czerwonawa.

Szata jest dwuwarstwowa. Włos okrywowy jest półdługi, szorstki i twardy. Na udach może tworzyć portki, na głowie tworzy brwi, wąsy i niedużą brodę, na szyi nastroszony kołnierz. Podszerstek jest tak samo gęsty w każdej porze roku, dając dobrą ochronę przeciwko złej pogodzie. 

Charakter i aktywności Bouvier des Ardennes

Bouvier des Ardennes to pies odważny, wytrzymały, ciekawski i towarzyski. Jako pies pasterski był przyzwyczajony do samodzielności i niezależności, ale może funkcjonować w roli towarzysza dla aktywnego właściciela. Dobrze współpracuje z dziećmi, ale i tak będzie preferował ciężką pracę i życie na zewnątrz a nie w domu, więc nie jest to typowy pies do towarzystwa.

Na co dzień trzeba mu zapewnić na spacerach bardzo dużo ruchu. Przy jego nieustającej potrzebie użyteczności i aktywności sprawdzą się rozrywki kynologiczne w rodzaju agility, dog dancing czy na wymagającym francuskim ringu.