Bloodhound - pies gończy czystej krwi

Historia bloodhounda

Historia bloodhounda sięga czasów wczesnego średniowiecza. Psy gończe hodowane były wówczas przez Celtów i przez nich hodowane były pierwsze bloodhoundy, - ich rozwojem zajmowali się mnisi z opactwa św. Huberta w Ardenach. Sam święty Hubert, najpierw mnich, a następnie biskup, zajmował się hodowaniem psów gończych o czarnej i czarnej podpalanej maści, od których wywodzi się cała linia bloodhoundów, określanych wcześniej jako psy św. Huberta. Słynęły one jako tropowce o wybitnych zdolnościach myśliwskich i były wykorzystywane do polowania na grubą zwierzynę, w szczególności na dziki. Określenie bloodhound odnosi się nie do faktu, że podążały za farbą (czyli krwią) zranionej zwierzyny, tylko do czystość krwi ich rasy. Hodowane we francuskich Ardenach były izolowane od innych ras i przez długi czas rasa zachowała czystość krwi.

W Anglii bloodhoundy pojawiły się wraz z Wilhelmem Zdobywcą, później trafiły też do Ameryki, gdzie dały początek wielu innym myśliwskim rasom. W Stanach Zjednoczonych wykorzystywano je także do ścigania zbiegłych z plantacji niewolników. W czasie Rewolucji Francuskiej niemal wyginęły, ponieważ uważano je za psy arystokracji, zresztą tak w rzeczywistości było, bloodhoundy należały przede wszystkim do arystokracji i szlachty. W Polsce pojawiły się już w XIV wieku i należały do orszaku królowej Jadwigi.

W XIX wieku hodowcy systematycznie odbudowali zagrożoną wyginięciem rasę. Po raz pierwszy bloodhound pojawił się na wystawie psów rasowych w 1860 roku w Birmingham. W XX wieku panowała wśród hodowców moda na coraz większe, ociężałe osobniki z obwisłą skórą, co okazało się całkowicie błędnym kierunkiem, który przekreślał użytkowe właściwości bloodhounda i skutkował chorobami oraz krótkim czasem życia. Modę z czasem zarzucono i obecnie obowiązuje wzorzec, który nawiązuje do tradycji harmonijnie zbudowanego psa myśliwskiego, który nie sprawia wrażenia ciężkości, a jego ruchy są nieskrępowane.

Najważniejsze cechy wyglądu bloodhounda

Według klasyfikacji FCI bloodhound należy do grupy 6 - psy gończe, posokowce i rasy pokrewne i sekcji 1.1 - duże psy gończe. To pies bardzo dużych rozmiarów, najpotężniejszy z psów gończych. Jest harmonijnie zbudowany, wytrzymały i energiczny, nie limfatyczny, jak zdarzało mu się być w dwudziestym, wieku. Przy dużej masie i mocnym kośćcu nie sprawia wrażenia ociężałego, a w ruchu mimo że jest powolny, to także swobodny i elastyczny, mówi się, że wręcz swingujący. Jego wydłużoną sylwetkę o nienagannych proporcjach można wpisać w prostokąt. Wysokość w kłębie zamyka się w przedziale 58-66 cm u suk i 64-72 cm u psów, a waga odpowiednio 40-48 kg i 46-54 kg.

Głowa jest najbardziej charakterystycznym elementem budowy ciała tej rasy. Jest duża i majestatyczna, ale zarazem wąska, z wyraźnym guzem potylicznym i pofałdowaną obfitą skórą. Kolejną typową cechą są duże fafle, które zwisają na długości około 5 cm poniżej żuchwy. Nos może być koloru czarnego lub brązowego (u psów czarnych podpalanych zawsze czarny). Oczy są średniej wielkości, owalne, ani głęboko osadzone, ani wyłupiaste, dopuszczalne są nieco obwisłe dolne powieki. Kolor oczu może być ciemnobrązowy lub orzechowy ewentualnie jaśniejszy bursztynowy u psów nie posiadających czarnego siodła lub czapraka. Uszy są miękkie, wąskie i bardzo długie. Osadzone są nisko, na wysokości oczu lub poniżej, z boku głowy. Zwisają, tworząc fałdy i skręcając się do wewnątrz.

Grzbiet jest prosty, długi i szeroki, lędźwie krótkie, mocne i szerokie, klatka piersiowa owalna, głęboka i szeroka, zad dobrze umięśniony, nigdy spadzisty. Kończyny są dobrze umięśnione, silne i proste, łapy zwarte i bardzo mocne. Osadzony wysoko ogon przedłuża linię grzbietu. Jest długi, mocny i gruby, zwęża się ku końcówce. Noszony szablasto, w akcji wygina się powyżej linii grzbietu.

Szata i umaszczenie bloodhounda

U bloodhounda wyróżnia się trzy rodzaje umaszczenia. Maść może być dwubarwna czarna podpalana lub wątrobiana podpalana, a także jednobarwna czerwona. 

Sierść bloodhounda jest krótka, twarda i gęsta. Ściśle przylega do ciała i jest odporna na złe warunki pogodowe. Na głowie i uszach sierść jest krótka i miękka w dotyku, na spodzie ogona włos jest nieco dłuższy i sztywniejszy w dotyku. 

Charakter i aktywności bloodhounda

Bloodhound to pies łagodny i przyjazny dla znanych mu osób, który bardzo mocno przywiązuje się do swojego właściciela. Jest wyrozumiały dla dzieci i bardzo tolerancyjny dla innych zwierząt ze swojego obejścia. Jednocześnie w roli psa pracującego jest uparty, zacięty i niezależny. 

Jeżeli pełni funkcję psa do towarzystwa, trzeba mu zapewnić odpowiednią dawkę ruchu w ciągu dnia. Nie dziwmy się, jeżeli będzie spacerował wciąż z nosem przy ziemi, ponieważ to typowy pies tropiący, niemal bez przerwy korzystający ze zmysłu węchu, dla którego najlepszą aktywnością są zabawy w tropienie.