Biegunka u psa. Jak ją zwalczyć?
Biegunka u psa: znak ostrzegawczy
Biegunka u psa sama w sobie nie jest chorobą. To objaw innych dolegliwości i schorzeń, które dotykają psa.
Zależnie od przebiegu, biegunka może być powodem do poważnego niepokoju i wizyty u weterynarza, lub też przejściową niedogodnością, która minie sama.
Zazwyczaj biegunce towarzyszą też inne objawy choroby, na podstawie których weterynarz może określić naturę i przyczynę psich dolegliwości. Do częstych objawów chorobowych u psów należą: ospałość, brak apetytu, wymioty, gorączka, wzdęty, bolesny brzuch i ból przy wypróżnianiu.
Jeśli inne objawy nie występują, biegunka u psa może być przejściowa i niegroźna. Mimo to warto skonsultować się z weterynarzem, choćby po to, by ustalić możliwą przyczynę psiego rozwolnienia i sposoby doraźnego leczenia biegunki. Jeśli biegunka utrzymuje się powyżej trzech dni lub towarzyszą jej inne objawy, należy bezwzględnie skonsultować się z weterynarzem.
Biegunka u psa: objawy
Biegunka sprawia, że pies wypróżnia się częściej i obficiej, a jego odchody mają konsystencję półpłynną lub płynną.
Ponieważ biegunka sama jest objawem różnych dolegliwości, to od jej przyczyny zależy, jak wygląda biegunkowy psi stolec. Może np. mieć kolor brązowy, zielony, czerwony, czarny i różowy. Mogą być w nim widoczne niestrawione resztki jedzenia, śluz, ropa, nawet krew (to ona barwi kał na różowo).
Odchody rzadkie i maziste, z resztkami jedzenia, świadczą o biegunce pochodzącej z jelita cienkiego. Pies wypróżnia się wtedy ze zwykłą częstotliwością, ale obficiej. Przy biegunce z jelita grubego kał ma zwartą konsystencję i formę, ale widać w nim smugi śluzu, ropy lub krwi. Odchodów jest mniej, za to pies wypróżnia się częściej.
Biegunka u psa może być ostra (trwa do dwóch tygodni) i przewlekła (trwa ponad dwa tygodnie, ale objawy są słabsze lub nawracające).
Przyczyny występowania u psa biegunki mogą być liczne i różnorodne.
Biegunka u psa: przez zatrucie pokarmowe
Najczęstszą przyczyną wystąpienia biegunki u psa jest zatrucie pokarmowe. Może ono wystąpić, gdy pies przez nieuwagę opiekuna zje starą, zepsutą karmę. Karma psuje się, gdy po otwarciu jest nieodpowiednio przechowywana, ulegnie zawilgoceniu lub po prostu zbyt długo czeka na spożycie.
Czasem pies reaguje biegunką na zbyt szybką zmianę karmy, zwłaszcza jeśli nowa karma zawiera inne mięso niż stara. Pożywienie należy podmieniać psu stopniowo, mieszając nowe ze starym w zmieniających się proporcjach – najpierw 1:4, po kilku dniach 1:2, znowu po kilku 3:4, aż wreszcie posiłek będzie składał się tylko z nowej karmy.
Psom szkodzi także jedzenie produktów, które nie są dla nich przeznaczone, czyli jedzenia dla ludzi. Podawanie psu resztek ze stołu – przyprawionych mięs i skórek, kartofli, warzyw – a także szynki konserwowej, parówek czy kabanosów może skończyć się u zwierzaka biegunką.
Psy mają też zwyczaj wąchania i smakowania wszystkiego, co napotkają na spacerze. Niektóre zjadają znalezione resztki, zawartość przewróconych śmietników, nawet napotkane martwe gryzonie, a potem popijają to wszystko wodą z kałuży. U takich psów zatrucie pokarmowe jest niemal pewne. Poza zaleczeniem doraźnym biegunki trzeba starannie oduczyć je jedzenia byle czego.
Biegunka u psa: przez bakterie i wirusy
Wraz z zepsutym jedzeniem, brudami czy kontaktem z chorymi zwierzętami, psy mogą zarazić się rożnego rodzaju bakteriami i wirusami, które wytwarzają toksyny, wywołujące biegunkę. Należą do nich m.in. bakterie coli i salmonelli, a także adenowirusy, wirus nosówki i wirus parwowirozy.
