Basset artezyjsko-normandzki - łagodny towarzysz i uparty myśliwy

Historia basseta artezyjsko-normandzkiego

Przodkami basseta artezyjsko-normandzkiego był lżejszy w budowie basset artezyjski i nieco cięższy basset normandzki. Hodowla obu ras rozpoczęła się w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Basseta artezyjskiego stworzył książę Le Couteux de Canteleu i hodowane przez niego osobniki posiadały krótkie, proste nogi. 

Odmianę normandzką  z wykrzywionymi nogami stworzył hodowca Louis Lane. Jak inne bassety, także te były wykorzystywane w myślistwie jako psy polujące na zwierzynę w sforze. Z racji posiadania krótszych nóg, będących notabene wynikiem spontanicznej mutacji określanej jako płodowy niedorozwój chrząstki, bassety polowały wolniej i celowo miały nie prześcigać zwierzyny, jak większe psy gończe. Są specjalistami w polowaniu na króliki, ale polują też na zające i jelenie. Podczas polowania zachowują się głośno i dzięki krótkim nogom mogą dostać się w najgęstsze zarośla, których nie są w stanie przeszukiwać wyższe psy.

W dwudziestym wieku doszło do połączenia obu ras i w ten sposób powstał basset artezyjsko-normandzki. Nazwy tej po raz pierwszy użyto w 1924 roku, kiedy powstał pierwszy klub nowej rasy. Przewodniczący klubu Leon Verrier chciał przede wszystkim w nowej rasie wzmocnić cechy odmiany normandzkiej i zapisano to nawet w jej wzorcu. W 1938 roku rasa została uznana przez FCI jako basset artezyjsko-normandzki.

Niestety w czasie drugiej wojny światowej bassety artezyjsko-normandzkie prawie wyginęły, jednak po wojnie rozpoczęto stopniową odbudowę rasy. Nadal istnieją dwie linie hodowlane, czyli basset artezyjski i basset normandzki, z których krzyżuje się między sobą poszczególne osobniki. Bassety artezyjsko-normandzkie są popularne przede wszystkim we Francji, poza nią są mało znane. W Polsce pierwsze psy tej rasy pojawiły się w 1996 roku. Obecnie w naszym kraju działa kilka hodowli bassetów artezyjsko-normandzkich.

Najważniejsze cechy wyglądu basseta artezyjsko-normandzkiego

Basset artezyjsko-normandzki według klasyfikacji FCI należy do grupy 6 - Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne i sekcji 1.3. - małe psy gończe. To długi, harmonijnie zbudowany pies o zwartej sylwetce i głowie charakterystycznej dla gończych normandzkich. Jego wysokość w kłębie wynosi od 30 do 36 cm, a waga od 15 do 20 kilogramów.

Czaszka jest średniej wielkości, kopulasta z wyraźnym guzem potylicznym. Kufa jest tej samej długości co czaszka, z nieco orlim profilem. Nos jest czarny i duży. Na policzki składają się charakterystyczne dla bassetów pojedyncze lub podwójne fałdy skóry. Oczy są duże i owalne, mają ciemną barwę uzależnioną od rodzaju umaszczenia. Może być widoczna trzecia powieka. Spojrzenie bassetów jest łagodnie i zarazem poważne. Uszy są nisko osadzone, nigdy powyżej linii oczu. Są bardzo długie, miękkie i delikatne i powinny być ostro zakończone.

Grzbiet jest szeroki, lędźwie lekko wysklepione, zad lekko opadający, klatka piersiowa długa i dobrze wypełniona. Kończyny są krótkie, mocne i dobrze umięśnione, przednie wyraźnie wykrzywione, łapy owalne i nieco wydłużone. Ogon jest długi i gruby u nasady, stopniowo zwężający się do końcówki. Noszony jest szablasto, ale bez zawijania się nad grzbietem.

Szata i umaszczenie basseta artezyjsko-normandzkiego

Umaszczenie basseta artezyjsko-normandzkiego może być dwu- lub trójbarwne. Na dwubarwne składa się płowa maść z bielą, na trójbarwne płowa z czarnym płaszczem i bielą. 

Sierść jest gładka, krótka i zwarta, bez podszerstka.

Charakter i aktywności basseta artezyjsko-normandzkiego

Basset artezyjsko-normandzki jest psem oddanym właścicielowi i wobec swojej ludzkiej rodziny wręcz wylewny. Ma łagodne i cierpliwe usposobienie i świetnie spełnia się w roli psa do towarzystwa. Jest wrażliwy i wyczuwa nastroje domowników. Jednocześnie ma wysoki próg bólu i nie przeszkadza mu, kiedy dzieci są wobec niego niedelikatne. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że zdarza mu się być upartym i niezależnym.

Pomimo krótkich nóg i rozwijania niezbyt dużej prędkości, to pies, który wymaga bardzo dużo ruchu. Trzeba spacerować z nim dużo, nawet dwie do trzech godzin w ciągu dnia podzielonych na trzy spacery. Warto tę informację wziąć pod uwagę, jeśli myślimy o zakupie psa tej rasy.