Barbet - brodaty pies myśliwski z Francji

Historia barbeta

Psy w typie barbeta, z grubą sierścią były znane na terenie zachodniej Europy już przed wieloma stuleciami. Pierwsza historyczna wzmianka, w której zastosowano tę nazwę pochodzi już z XVI wieku i została użyta do opisania psa o obfitej sierści tworzącej na pysku charakterystyczną brodę i od niej pochodzi właśnie nazwa psa. Barbet w tamtych czasach był typem psa, a nie rasą i od niego wykształciły się rasy takie jak Gryfon Bouleta, Gryfon Korthalsa, hiszpańskie i portugalskie psy dowodne, lagotto romagnolo i szczególnie te ostatnie z wymienionych charakteryzują się obfitą, grubą sierścią. Barbety już w XVI wieku hodowano na królewskim dworze Francji i były używane do polowań na ptactwo między innymi przez króla Henryka IV, a później Ludwika XV.

W 1986 roku powstał pierwszy standard barbeta, a rok wcześniej psy były wystawiane w klasie wyżłów długowłosych i barbetów. Niestety napływ angielskich psów myśliwskich do Francji pod koniec XIX wieku sprawił, że barbety mocno straciły na popularności. W XX wieku dwie wojny światowe przetrzebiły populację rasy do tego stopnia, że w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych istniała we Francji tylko jedna hodowla tych psów. Sytuacja uległa poprawie od lat osiemdziesiątych, kiedy rozpoczął się proces odbudowy rasy.

Za sprawą jednego kontrowersyjnego hodowcy nastąpił wtedy podział barbetów na dwie typy. Pierwsza linia “vieux barbet” obejmuje barbety ze starych francuskich hodowli, natomiast linia “modern” wywodzi się od innych psów wprowadzanych do rasy (między innymi pudli). W Polsce pierwsze barbety pojawiły się w 1995 roku i obecnie funkcjonuje kilka hodowli.

Istnieje popularna teoria, która wywodzi pudla od barbeta lub odwrotnie, jednak kynolodzy udowodnili, że jest to błędne przekonanie i obie rasy rozwijały się osobno, barbety we Francji, a pudle w Niemczech.

Najważniejsze cechy wyglądu barbeta

Według klasyfikacji FCI barbet należy do Grupy 8 - Aportery, płochacze, psy wodne i sekcji 3 - psy wodne. Do 1986 roku rasa należała do grupy wyżłów i psów gończych i zmiana bardziej pasuje do funkcji użytkowych barbeta. To psy, które polowały na ptactwo, wypłaszały ptaki ukryte w zaroślach i trzcinach przy wodzie oraz aportowały te zestrzelone przez myśliwych. 

Barbet to pies średniej wielkości o proporcjonalnej budowie ciała z gęstą sierścią, która pozwala mu na pracę w niesprzyjających warunkach. Jego wysokość w kłębie wynosi 53-61 cm dla suk i 58-65 cm dla psów, a waga pomiędzy 20 i 30 kg.

Czaszka jest zaokrąglona i szeroka z wyraźnym stopem. Kufa kanciasta z szerokim grzbietem nosa koloru czarnego lub czekoladowego w zależności od umaszczenia. Oczy okrągłe z pożądanym kolorem ciemnobrązowym. Uszy są długie i płaskie, pokrywa je sznurowata sierść. Są osadzone nisko, na wysokości oczu lub pod nimi. 

Grzbiet jest mocny, lędźwie krótkie i dobrze umięśnione, zad krągły, klatka piersiowa szeroka, pełna i głęboka. Kończyny mocne i dobrze umięśnione, łapy duże, okrągłe i mocno owłosione. Ogon jest nisko osadzony, z haczykiem na końcówce, w ruchu noszony ponad grzbietem. 

Szata i umaszczenie barbeta

Maść u barbeta powinna być jednolita lub łaciata. Może być czarna, szara, czekoladowa, płowa, piaskowa, biała. Pożądany jest jednakowy odcień na całym ciele. 

Sierść pokrywa naturalnie całe ciało i ta naturalność jest istotnym wyróżnikiem barbeta. Włosy są długie, wełniste, kędzierzawe, mogą tworzyć się z nich sznury.

Charakter i aktywności barbeta

Barbet to pies opanowany, towarzyski i bardzo przywiązany do właściciela. Jest także wesoły, inteligentny, łagodny i cierpliwy wobec dzieci. Nie jest przesadnie aktywny, jednak wymaga w ciągu dnia odpowiedniej dawki spacerów, które pomogą mu spożytkować energię. Warto znaleźć dla niego miejsce z wodą, ponieważ to urodzony pływak, który nawet w zimnej wodzie będzie czuł się szczęśliwy. Jeżeli na co dzień nie możemy mu zapewnić takich rozrywek, można z nim ćwiczyć agility lub po prostu zabawę w aportowanie.